نقش کالبد فضاهای درمانی در افزایش امید به زندگی در بیماران دیابتی

این پژوهش به بررسی تاثیر طراحی بهینه فضاهای درمانی بر سلامت روان بیماران دیابتی، به ویژه بر بهبود امید به زندگی و کاهش استرس پرداخته است. با توجه به تاثیر محیط بر سلامت روان و نقش آن در کنترل بیماری های مزمن، این مطالعه نشان می دهد که معماری مبتنی بر علوم رفتاری می تواند به طور قابل توجهی در بهبود روند درمان و افزایش کیفیت زندگی بیماران دیابتی موثر باشد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که عواملی مانند نور، رنگ، صدا و سازماندهی فضا در مراکز درمانی، می تواند بر کاهش استرس و افزایش آرامش بیماران تاثیرگذار باشد. همچنین، طراحی فضاهای درمانی با در نظر گرفتن نیازهای روانشناختی بیماران، می تواند به ایجاد حس امید و انگیزه در آن ها کمک کرده و در نتیجه، روند بهبود بیماری را تسریع نماید در مجموع، این پژوهش اهمیت طراحی معماری درمانی را در بهبود سلامت روان بیماران دیابتی تایید می کند و نشان می دهد که با استفاده از اصول روانشناسی محیط، می توان فضاهایی خلق کرد که به بیماران کمک کند تا با بیماری خود بهتر کنار آمده و زندگی باکیفیت تری داشته باشند.

کلیدواژه ها:

علوم رفتاری ، دیابت ، روانشناسی محیط ، فضاهای درمانی