ریشه های فکری شهرت در فلسفه مدرن با تکیه بر آرای دیوید هیوم

درباب چرایی و حضور شهرت مدرن و احاطه آن در فرهنگ امروزی، عمدتا به دلایل اقتصادی، تغییرات تکنولوژیک ، سیاسی و... توجه شده است . این درحالی است که تغییرات فرهنگی و فکری را می توان به مثابه عاملی مهم در تبیین پدیدهها دانست . هدف این مقاله آن است تا با مطالعه زمینه های فکری و تحولات فلسفی ایجادشده در عصر روشنگری، به این پرسش بپردازد که آیا فرهنگ شهرت برخاسته از فلسفه و جهانبینی خاصی است . برای ارزیابی این مسئله از روش کتابخانه ای و با تکیه بر آثار مکتوب دیوید هیوم، فیلسوف اسکاتلندی، استفاده شده است . بدین منظور کتب رساله ای در باب طبیعت آدمی و کاوشی درخصوص فهم بشری مطالعه شد . هیوم با نفی قاعده علیت و توجه به ذهن آدمی ، قواعد عامی ، نظیر هم حسی و مقایسه ، را بیان می کند که اساس تفسیرها و رفتارهای فرد را شکل می دهد. او با تکیه بر هم حسی ، وجود ایدههای ذهنی را وابسته به حضور دیگری انسانی می کند. بدین ترتیب دیدهشدن را امری ضروری می داند و شهرت را خوشایند تعریف می کند که در امتداد جهانبینی ای خاص و رویکردهای اخلاقی مدرن قرار گرفته است . با این نگاه، می توان ادعا کرد که شهرت، پدیده ای تهی از اخلاق است که ذات مخصوص به خود را دارد و به دلیل نشئت گرفتن از قاعده نفی علیت ، قابل سیاست گذاری و پیش بینی نیست .

کلیدواژه ها:

فلسفه شهرت ، روشنگری ، دیوید هیوم ، هم حسی ، نفی علیت