تلقی حکم به قرار و قرار به حکم در رویه قضایی

هنگامی که دادرسی به پایان می رسد، دادگاه مکلف به صدور رای خواهد بود؛ رای دادگاه می تواند به صورت حکم یا قرار باشد.توصیف رای به حکم یا قرار توسط دادگاه باید بصورت صحیح انجام شود، چراکه انتخاب نادرست آن، بر حقوق اصحاب دعوا تاثیربسزایی می گذارد. توصیف رای دادگاه ها در معرض نظارت مراجع عالی قرار می گیرد. قانونگذار در ماده ۴۰۳ قانون آیین دادرسیمدنی، تغییر توصیف رای از حکم به قرار و تایید آن را در صلاحیت دیوان عالی کشور قرار داده است، اما در خصوص این موضوع، درمواد مربوط به تجدیدنظرخواهی، مطلبی را بیان نکرده است. اقدام دادگاه تالی در توصیف رای شامل وضعیت های متفاوتی خواهدبود که مواردی از آن در رویه قضایی وجود دارد و مراجع عالی در مواجهه با حالت هایی که در قانون تصریحی در خصوص آنها وجودندارد، می توانند با بهره گیری از رویه قضایی به حل آن مسائل بپردازند. در این پژوهش سعی شده است که به تحلیل امکان تغییرتوصیف رای دادگاه تالی از حکم به قرار یا قرار به حکم توسط مراجع عالی و صورت های مختلف آن با بررسی رویه قضایی موجود،پرداخته شود .

کلیدواژه ها:

توصیف رای ، حکم ، قرار ، تغییر حکم به قرار ، تغییر قرار به حکم