اختلال اوتیسم و بزه دیدگی از منظر جرم شناسی بالینی

اختلال اوتیس م یکی از مهمترین اختلالاتی است که در رشد اجتماعی کودکان و توانایی های آنها در برقراریارتباطبا دیگران و تعاملات اجتماعی انها تاثیر می گذارد و مشکلات زیادی را برای این طیف از کودکان به وجودمی آورد.بیماری های طیف اوتیسم درگروه بیماری های اختلال رش د ی قراردارند که منجر به نشانگان گستردهای درفرد مبتلابه آن می شود شدت و گستردگی این نشانگان باتوجه به شدت ای ن بیماری درفرد می تواندمتفاوت باشد و دلیل نامگذاری این بیماری به طیف اوتیسم نیز همین مساله است. بر همین مبنا لازم است که بهبررسی نقش اوتیسم در ایجاد رفتارهای خطرآفرین از س وی فرد او تیسمی و نیز میزان در معرض خطر قرارگرفتناو پرداخته شود و براساس آن به برنامه ریزی و اتخاذ راهبردهای مناسب اقدام شود. پژوهش حاضر نیز بر اساسروش تحل یلی- توص یفی و بهره گ یری از منابع موجود به برر سی چگون گی ارتکاب جرم و بزه دیدگ ی در افراداوتیسمی پرداخته است. نتایج بیانگر آن است که افراد اوتیسمی و کودکان بیش ا ز اقشار دیگر جامعه در معرضبزه دیدگی هستند و از این رهگذر آسیب فراوانی را متحمل می شوند و از طرفی به د لیل شخصیت خاص ایجادشده برای آنها و تحت تاثیرقرار گرفت عاطفه، به فردی خطر آفرین در صورت عدم رعایت موارد پیش گیری ،تبدیل می شوند. بنابراین هدف ومحور اصلی بکار گیری روش های پیش گیرانه وضعی، مبارزه با بزه دیدگ ی و خطرآفرینی افراد در معرض خطر، ازجمله کودکان است. اطفال به عنوان افراد آسیب پذیر در برابر تعرضات و تجاوز وبی توجهی، از استعداد و پیش زمینه بزه دید گی بالایی برخوردارند و به راحتی از بزه دیدگانی بالقوه به بزهدیدگانی بالفعل تبدیل می شوند که باید اقدامات پیش گیرانه با آموزش های لازم به والدین صورت پذیرد