رابطه هوش معنوی، تنیدگی شغلی و تعهد کاری با میل به ماندن کارکنان آموزش و پرورش

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه هوش معنوی، تنیدگی شغلی و تعهد کاری با میل به ماندن کارکنان آموزش و پرورش بود. پژوهش حاضر باتوجه به هدف کاربردی و شیوه اجرا از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان آموزش و پرورش شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۳ بودند که استفاده از روش نمونه گیری تصادفی و برحسب جدول مورگان تعداد ۳۰۰ از کارکنان انتخاب انتخاب گردیدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه هوش معنوی عبداله زاده (۱۳۹۷)، تنیدگی شغلی: صفارزاده (۱۳۷۷)، تعهد کاری پورتر (۱۹۷۴) و میل به ماندن فیلدوروث (۱۹۹۹) می باشد. داده ها با روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که بین هوش معنوی با میل به ماندن کارکنان رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. بین تنیدگی شغلی با میل به ماندن کارکنان رابطه منفی معنی داری وجود دارد. بین تعهد کاری با میل به ماندن کارکنان رابطه مثبت و معنی داری مشاهده می شود. متغیر هوش معنوی با ضریب بتای ۳۳/۰، متغیر تعهد کاری با ضریب بتای ۳۱/۰ می توانند به طور مثبت و معنی داری و متغیر تنیدگی شغلی با ضریب بتای ۲۸/۰ می توانند به طور منفی و معنی داری میل به ماندن کارکنان را پیش بینی کنند. بنابراین میل به ماندن یکی از مهمترین زمینهی نگرش کارکنان است که به واسطه ی اثرات زیادی که دارد، از اهمیتی بالا برخوردار است. بنابراین انگیزش فرایندی روانشناختی و چند وجهی است که رفتارهای افراد را به سمت هدف های بهینه هدایت می کند و میل به ماندن احساس مطلوب، مثبت و خوشایندی است که کارکنان مدارس از شغل خود دارند.

کلیدواژه ها:

هوش معنوی ، تنیدگی شغلی ، تعهد کاری ، میل به ماندن ، کارکنان