تحلیل تاثیر سبک های ارتباطی بر مدیریت بحران سازمان ها

مدیریت بحران یکی از چالش های اساسی در سازمان ها است که موفقیت آن به عوامل مختلفی بستگی دارد؛ از جمله سبک های ارتباطی مدیران. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر سبک های ارتباطی بر مدیریت بحران در سازمان ها انجام شده است. رویکرد پژوهش ترکیبی (کیفی و کمی) بوده و داده ها از طریق پرسش نامه، مصاحبه های نیمه ساختاریافته، و بررسی مستندات سازمانی جمع آوری شده است. جامعه آماری شامل مدیران و کارکنان سازمان هایی است که تجربه مدیریت بحران داشته اند.نتایج نشان می دهد سبک های ارتباطی مختلف تاثیرات متفاوتی در مراحل مختلف مدیریت بحران دارند. سبک دستوری در بحران هایی که نیازمند تصمیم گیری سریع است، موثرتر عمل می کند، در حالی که سبک های مشارکتی و مشورتی در بحران های پیچیده و بلندمدت نتایج بهتری به همراه دارند. همچنین، هوش هیجانی مدیران، شفافیت در ارتباطات، و استفاده مناسب از ابزارهای فناوری نقش کلیدی در کاهش تنش ها و افزایش انسجام تیمی در زمان بحران ایفا می کنند.یافته ها نشان می دهد که سازمان هایی با فرهنگ مشارکتی و ساختارهای ارتباطی شفاف، در مدیریت بحران موفق تر عمل می کنند. بر این اساس، پیشنهاد می شود آموزش مهارت های ارتباطی، تقویت هوش هیجانی، و بهبود زیرساخت های ارتباطی در اولویت برنامه های سازمانی قرار گیرد. این پژوهش به مدیران و سازمان ها کمک می کند تا با بهره گیری از سبک های ارتباطی مناسب، بحران ها را به فرصت هایی برای یادگیری و پیشرفت تبدیل کنند.

کلیدواژه ها:

سبک های ارتباطی ، مدیریت بحران ، سازمان ها