تاثیر سینما بر عکاسی در پایان قرن بیستم و آغاز قرن بیست و یکم

پس از ابداع عکاسی و به­دنبال آن تولد سینما، هر دو این هنرها مسیر رشد و تحول را با فاصله ای کمتر از یک قرن، سایه به سایه یکدیگر طی کردند. عکاسی که از۱۸۳۷م تا  ۱۸۹۶م یعنی زمان تولد سینما به تجربه های گوناگون دست زده بود هم در تکنیک و هم در مضمون، راهنمای سینمای نوظهور شد. سینمااین هنر جدید، گوی سبقت را در جذب مخاطب از دیگر هنرها ربود و آرام آرام به تاثیرگذارترین هنر زمان تبدیل شد. سینمای نو­پا نه تنها وامدار عکاسی که وامدار ادبیات، نقاشی، تئاتر و موسیقی هم بود. اما ارتباط مستقیم عکاسی و سینما با تصویر ثبت شده، تعامل این دو را نسبت به دیگر هنر­ها پررنگ تر کرد. از سوی دیگر جریان­های فکری هم عصر با تولد سینما نیز مباحث نظری ویژه ای را رقم زد که نظریه های عکاسی و تئوری های فیلم را در پی داشت  هدف این مطالعه نشان دادن تاثیر سینما بر عکاسی معاصر و یافتن پاسخ برای چرایی این تاثیرگذاری، با استفاده از مطالعات نظری صورت گرفته در این زمینه، به روش مطالعه توصیفی، تحلیلی منابع مکتوب و منابع تصویری با رویکرد به آراء اندیشمندانی مانند والتر بنیامین [۱]خصوصا در مقاله اثر هنری در عصر بازتولید تکنیکی،  و نظریه لحظه قطعی هنری کارتیه برسون[۲] و نظریه­های جدیدتری مانند تصویر زمان ژیل دلوز[۳]است. جریانات فکری که به نظر می رسد تاثیرپذیری سینما از هنرها را معکوس کرده و جهت تاثیر سینما بر دیگر هنرها را تغییر داده است. اکنون در ابتدای قرن بیست ­و ­یکم میلادی و به­دنبال تحولات فکری انتهای قرن بیستم میلادی، این ردپای سینما است که بر عکاسی دیده می­شود. در پی این تحولات، مطالعه عواملی مانند زمان، سکون، قاب، حرکت، تداوم و توالی نشان می دهد که شکلی نو از زبان بصری در سینما و عکاسی رقم خورده است.

کلیدواژه ها:

کلید ­واژه ­ها: تاثیرات متقابل ، سینما ، عکاسی ، تصویر ، زمان