بررسی راه های توسعه خلاقیت مربیان در سیستم های آموزشی

در امر تدریس بهره گیری از معلمان خلاق به عنوان یک مزیت رقابتی مهم ارزیابی می گردد. مع الوصف امروزه خلاقیت یک مسئله ی جهانی است و به عنوان یک توانایی اصلی و محوری در انسان تلقی می شود. بر این اساس در یک نظام اقتصادی مبتنی بر دانش و نوآوری از مدارس انتظار می رود در امر آموزش به جای تاکید بر تسلط دانش آموزان در مهارت ها و اطلاعات غیر ضروری و کم اهمیت، بر فهم عمیق تر آنها از مطالب درسی تاکید نمایند. در همین راستا ایجاد متحول ساختن سبک تدریس و رویه آموزش معلمان در کلاس ها نیز موضوعیت خواهد یافت و این انتظار که معلمان نیز باید از رویکردهای خلاقه در فرایندهای یاددهی-یادگیری بهره بگیرند، وجاهت و اعتبار می یابد. از اینرو اگر فعالیت های جاری در کلاس های درس، روتین بوده و بر اساس برنامه از قبل پیش بینی شده، پیش بروند و معلمان در این فرایند نقش محوری و داشته باشند، انفعال دانش آموزان در این فرایند دور از انتظار نبوده و در نتیجه رشد و پیشرفت هر دو جانب یعنی معلم و دانش آموزان در فرآیند یادگیری متوقف می گردد. جان دیویی بر این باور بود که هنر خلاقیت باتمام حوزه های دانش بشر مرتبط است شاید اولین و مهم ترین بعد تدریس ویادگیری باشد. در آموزش پرورش فعال، نقش معلم تشنه کننده است نه سیراب کننده. معلم خلاق، ذهن دانش آموز را از تعادل و سکون و رضایت از وضع موجود خارج می کند تا خود فرد از طریق قانون و اصل تعادل جویی به تعادل دست یابد. در واقع معلمان خلاق کسانی هستند که شایستگی دارند و در تداوم رشد خود می کوشند، قادرند که بطور انتزاعی و ادراکی استدلال نمایند، در هر دو سطح متوسط یا پیشرفته از مهارت های تدریس کار کنند و در رابطه با نقش خود بعنوان معلم انگیزه بالایی دارند.

کلیدواژه ها:

تدریس خلاقانه ، آموزش ، مدرسه ، قانون ، معلم