مروری بر روش های رادارگریزی در پرنده های بدون سرنشین

روش فناوری رادار گریزی یک زیر مجموعه از تاکتیکهای نظامی و اقدامات متقابل الکترونیکی است که شامل طیف وسیعی ازفن های مورد استفاده در هواپیما، کشتی ها، زیردریایی ها، موشک ها و ماهواره ها برای کمتر دیده شدن در برابر رادار، امواج فروسرخ،سونار و دیگر روش های تشخیصی می باشد. این روزها روش های زیادی برای بهبود رادار گریزی پرنده های بدون سرنشین وجود داردکه از جمله آنها می توان به بهبود رادار گریزی با استفاده از روش های حرارتی، صوتی، ظاهری و راداری اشاره نمود. کاهش سطحمقطع راداری و استفاده از سطوح شیبدار در دسته روش های ظاهری بهبود رادار گریزی قرار می گیرند. استفاده از فوم ها،الاستومرها، پوشش ابر پلاسمایی، مواد جاذب رادار و مواد تعیین کننده فرکانس نیز در دسته پوشش های بهبود دهنده رادار گریزیقرار می گیرند. در این مقاله به بررسی انواع روشهای بهبود دهنده رادار گریزی به صورت جزئی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

رادار گریزی ، رادار ، پرنده بدون سرنشین ، سطح مقطع ، مواد جاذب رادار