هوش مصنوعی و برنامه ریزی آموزشی
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 156
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
EDPNU01_1355
تاریخ نمایه سازی: 22 آذر 1403
چکیده مقاله:
تحولات فناوری در دهه های اخیر، به ویژه در زمینه هوش مصنوعی (AI)، تاثیرات عمیقی بر حوزه های مختلف از جمله آموزش و برنامه ریزی آموزشی داشته است. این مقاله به بررسی نقش هوش مصنوعی در بهینه سازی فرایند برنامه ریزی آموزشی و ایجاد سیستم های یادگیری کارآمدتر می پردازد. هوش مصنوعی با تحلیل داده های کلان و شناسایی الگوهای رفتاری، به شناسایی نیازهای آموزشی فردی و جمعی دانش آموزان کمک می کند و امکان طراحی برنامه های درسی متناسب با نیازهای متنوع یادگیرندگان را فراهم می سازد.در این مقاله، تاثیر ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی نظیر سیستم های پیشنهاددهنده، تحلیل یادگیری و سامانه های تطبیقی بر برنامه ریزی آموزشی مورد بررسی قرار گرفته است. سیستم های پیشنهاددهنده می توانند با تحلیل سوابق آموزشی، محتوای مناسب برای دانش آموزان را پیشنهاد دهند. همچنین، تحلیل یادگیری با استفاده از الگوریتم های پیشرفته به شناسایی نقاط ضعف و قوت دانش آموزان کمک کرده و امکان بازخورد سریع و دقیق را برای معلمان فراهم می آورد. از سوی دیگر، سامانه های تطبیقی توانایی تنظیم سطح دشواری و محتوای درسی براساس توانایی های فردی دانش آموزان را دارند که به بهبود کیفیت یادگیری منجر می شود.این پژوهش همچنین به بررسی چالش های استفاده از هوش مصنوعی در برنامه ریزی آموزشی می پردازد. از جمله چالش های اصلی، می توان به مسائل مربوط به حریم خصوصی داده ها، تعصبات الگوریتمی و نیاز به آموزش تخصصی معلمان برای استفاده موثر از این فناوری ها اشاره کرد. علاوه بر این، توسعه سیستم های مبتنی بر هوش مصنوعی نیازمند زیرساخت های پیشرفته و سرمایه گذاری قابل توجه است که ممکن است در برخی از کشورها و مناطق کمتر توسعه یافته محدودیت هایی ایجاد کند.نتایج این مقاله نشان می دهد که استفاده هوشمندانه از فناوری هوش مصنوعی می تواند به ایجاد سیستم های آموزشی انعطاف پذیر و کارآمدتر کمک کند و فرصت هایی بی نظیر برای یادگیری شخصی سازی شده و افزایش بهره وری در برنامه ریزی آموزشی ایجاد نماید. با این حال، بهره برداری موثر از این ظرفیت ها مستلزم تدوین سیاست های مناسب، سرمایه گذاری در زیرساخت ها و پرداختن به چالش های اخلاقی و اجتماعی مرتبط با این فناوری است. در پایان، پیشنهادهایی برای توسعه و استفاده بهینه از هوش مصنوعی در برنامه ریزی آموزشی ارائه شده است تا این فناوری به ابزاری قدرتمند در جهت تحقق عدالت آموزشی و بهبود کیفیت آموزش تبدیل شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ندا علی پور قادیکلایی
کارشناسی ارشد برنامه ریزی تربیتی دانشگاه مازندران
بیتا فیروزی جمنانی
دانشجومعلم کارشناسی بهداشت مدارس دانشگاه فرهنگیان