نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه با درگیری تحصیلی و تعامل معلم و دانش آموز در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر داراب

هدف از پژوهش حاضر نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه با درگیری تحصیلی و تعامل معلم و دانش آموز در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر داراب بوده است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش از نوع توصیفی همبستگی بوده است. جامعه آماری شامل دانش آموان مقط متوسطه اول و دوم شهر داراب می باشد. که برای نمونه، با شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تعداد ۱۸۰ نفر انتخاب شد. ابزار مورد سنجش پرسشنامه تعامل معلم و دانش آموز توسط لارداسمی و کنی (۲۰۰۱)، پرسشنامه درگیری تحصیلی فریدل و پاریس (۲۰۰۵) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینک و مورگان (۱۹۹۹) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها ابتدا اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss به رایانه انتقال یافت. تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی انجام گرفت. از شاخص های امار توصیفی میانگین و انحراف معیار و از روش های آمار استنباطی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به صورت همزمان مطابق با مراحل بارون و کنی (۱۹۸۶) استفاده شد. نتایج نشان داد درگیری تحصیلی رابطه مستقیم و معنادار با تعامل معلم و دانش آموز داشته و خودکارآمدی رابطه مستقیم و معنادار با تعامل معلم و دانش آموز داشته و هر دو متغیر در پیش بینی آن موثر بوده اند که در نهایت نتیجه نشان داد که نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه با درگیری تحصیلی و تعامل معلم و دانش آموز در دانش آموزان مقطع متوسطه مورد تایید قرار می گردد.

کلیدواژه ها:

درگیری تحصیلی ، تعامل معلم و دانش آموز ، خودکارآمدی