تاثیر ارزشیابی کیفی و توصیفی بر خلاقیت دانش آموزان ابتدایی

هر نوآوری در نظام آموزشی به دنبال آثار مثبتی است که مطلوب طراحان نوآوری و مجریان آن است. اجرای ارزشیابی توصیفی به عنوان الگوی بدیل نظام آموزش سنتی، در کلاس درس آثاری را به همراه دارد و این آثار در راستای حذف آثار منفی نظام ارزشیابی سنتی است. از آنجا که سنین دبستانی از بسیاری جهات، مهمترین و حساس ترین دوره از ادوار رشد و بروز چنین مهارت هایی است لذا پایه های تفکر عملی و خلاقیت ذهنی که با پرورش حس کنجکاوی و کاوشگری در کودکان نهاده می شود در سال های ارزشمند دبستان تقویت می گردد و به صورت کشف و نوآوری در دوران نوجوان و جوانی متبلور شده و به عینیت می پیوندد و از این رو انتظار می رود که این حس کنجکاوی در دبستان و با بهره گیری از شیوه های مختلف تقویت شود. لذا در این مقاله پژوهشی سعی شده ابتدا به مبانی نظری ارزشیبای توصیفی و اصول اولیه خلاقیت و نوآوری در نظام ارزشیابی توصیفی پرداخته شود و سپس راهکارهایی مناسب جهت توسعه خلاقیت و از میان برداشتن موانع و محدودیت های فعالیت های خلاقانه در این نظام آموزشی ارائه شود.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی کیفی ، توسعه ی خلاقیت ، آموزش ابتدایی