نقش پذیری سیاسی حیوانات در ادبیات کلاسیک با نگاهی به کلیله و دمنه

تاریخ تمدن بشری تاقبل از پیدایش مدرنیته شاهد رنگین کمان تمدنی بود که با هم تعامل داشتند و ما شاهد نوعی وحدت و کثرت بودیم. به عبارتی تمدنها با وجود استقلال و مبانی خود بادیگری ارتباط داشتند و ما شاهد پلورالیزم نه به معنی مدرن غربی و کثرت بودیم. این کثرات در عین واحد دارای وجوه مشترکی بودند و اینکه ذیل خدا و تاریخ و طبیعت تعریف می شدند. یکی از وجوه اشتراک تمثیل بود که حتی درغرب قبل از رنسانس وجوه قوی داشت. جهان تمثیل جهان پر رمزوراز وجود بود که بشر را از خود بنیادی دور می کرد اما با احیای فلسفه یونان باستان در غرب پس از رنسانس تمثیل ازجهان غرب جای خود را به استقراگرایی ارسطویی داد که توسط بیکن پی ریزی شد. این استقراگرایی مدرنیته را رقم زد که تا قبل آن بشر تجربه نکرده بود چرا که مدرنیته در ذات خود به دنبال تصرف در طبیعت و تاریخ و بسط خود است تا جهان را یکدست کند و از این راه هویت شرق نیز در ذیل غرب مدرن تعریف شد و غربزدگی به وجود آمد و شاهد مونیسم هستیم. به عبارتی هضم همه فرهنگهای تاریخی درمدرنیته و حاکمیت تفکر استقرایی در زندگی اجتماعی بشر جدید. در این مقاله نسبت بشر، شرق و غرب، سنت و مدرنیته با دو مسئله محوری تمثیل و استقرا به عنوان روش، معرفت و نوعی هستی شناسی مورد توجه قرار گرفته که مادر این رساله از شیوه کتابخانه ای با محوریت کتاب کلیله و دمنه بهره بردیم و با نقد مدرنیته و معرفی گفتمانهای انتقادی در فلسفه غرب و غربزدگی و تبیین تمثیل سیاسی در کلیله و دمنه به نقد استقرا و احیای حکمت سیاسی شرق به عنوان افق آینده پرداختیم.

کلیدواژه ها:

شرق ، غرب ، تمثیل ، استقرا ، مدرنیته ، کلیله و دمنه (غربزدگی ، سنت ، هیدگر ، پوپر)