بررسی میزان رابطه خودباوری با سرمایه روانشناختی در ورزشکاران دانش آموز در دوره کرونا

هدف پژوهش حاضر بررسی میزان همبستگی بین خودباوری و سرمایه روانشناختی ورزشکاران (دانش آموزانی با سابقه فعالیت ورزشی مداوم حداقل یک سال) در دوران کرونا بوده است. جامعه آماری این پژوهش ۲۰۰ ورزشکار دانش آموز پسر می باشد که به شیوه تصادفی انتخاب و بین آنها دو پرسشنامه خودکارآمدی و سرمایه روانشناختی توزیع شد. داده ها توسط آزمون های همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس و نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که بین سرمایه روانشناختی و خودباوری با ۹۹ درصد اطمینان (۰۱/۰=α) و ضریب همبستگی ۳۶۹/۰ رابطه مثبت معنادار وجود دارد. خودباوری و زیرمولفه های سرمایه روانشناختی (خودکارامدی، امیدواری، تاب اوری و خوش بینی) در سطح معناداری (۰۱/۰=α) ۹۹ درصد اطمینان بوده است و ضریب همبستگی هر کدام به ترتیب ۱۹۶/۰، ۲۵۴/۰، ۲۰/۰ و ۵۷۱/۰ می باشد. همچنین، میانگین سرمایه روانشناختی برابر با ۶۳/۱۰۸ و میانگین خودباوری ۵۶/۲۷ می باشد. همچنین در زیرمقیاس های سرمایه روانشناختی، ۲۵/۲۹(خودکارآمدی)، ۵۴/۲۷(امیدواری)، ۷۸/۲۶(خوش بینی) و ۹۷/۲۴(تاب آوری) از بیشترین به کمترین میانگین را دارا می باشند. با توجه به نتایج می توان استنباط کرد که رابطه مثبت بین آنها برقرار است و سرمایه روانشناختی و مقیاس های آن عامل مهمی برای خودباوری افراد در شرایط حاد استرس زا مانند زمان شیوع ویروس کووید ۱۹ می باشد و هر چقدر سرمایه روانشناختی دانش آموزان ورزشکار قوی تر و پررنگ تر باشد، خودباوری بیشتری در آنها دیده می شود.

کلیدواژه ها:

خودباوری ، سرمایه روانشناختی ، ورزشکار ، دانش آموز ، کرونا