بررسی احتمال حضور منابع هیدروکربنی در منطقه خوریان جنوب سمنان با استفاده از روش های ژئوشیمیایی

روش های ژئوفیزیکی و حفر چاه های اکتشافی در مراحل اولیه مطالعات اکتشاف منابع هیدروکربنی روش های پر هزینه ای محسوب می شوند. از این رو می توان با استفاده از روش های ژئوشیمی آلی وجود منابع هیدروکربنی در منطقه ای همانند کویر خوریان واقع در جنوب سمنان را مورد تحلیل و بررسی قرار داد. فعالیت های اکتشافی این منطقه در سال ۱۳۰۶ توسط روس ها برای جست و جوی منابع هیدروکربنی آغاز شده است. در مطالعه حاضر تعداد ۱۵ نمونه از خاک های سطحی به عمق ۱ تا ۲ متر از این منطقه گرفته شده است. نمونه های سطحی گرفته شده تحت آنالیز پیرولیز راک- اول قرار گرفته است که در این آنالیز نتایج به دست آمده از پیک S۱، حضور هیدروکربن آزاد را در نمونه های خاک بیان می کند. همچنین آنالیزهای پراش پرتو ایکس و تعیین میزان pH خاک منطقه نیز به عنوان روش های ژئوشیمی سطحی انجام گرفته است. وجود آلتراسیون های محیطی در ناحیه مورد مطالعه سبب شده است تا برای پی جویی بیشتر، آنالیزهای ایزوتوپ سولفور و بررسی وجود یون آهن در این منطقه انجام گیرد. نتایج بررسی این مطالعات حاکی از حضور هیدروکربن های مهاجرت یافته به سطح زمین است، که باعث توسعه تراوشات هیدروکربنی در این منطقه شده است. این موضوع در کنار وجود سیستم هیدروکربنی قم در ایران مرکزی می تواند مبین وجود ذخایر هیدروکربنی در این منطقه باشد.

کلیدواژه ها:

ژئوشیمی سطحی ، تراوشات هیدروکربنی ، کویر خوریان ، ایزوتوپ سولفور ، پیرولیز راک اول