اولویت بندی ریسک ‎های زمین شناسی در تونل‎ ‎سازی مکانیزه با استفاده از روش های تصمیم گیری چند معیاره فازی

پروژه های زیرزمینی و زیرساختی عموما پروژه های پیچیده با متغیرهای زیادی از جمله شرایط متغیر و نامطمئن زمین و آب های زیرزمینی بوده و اطلاعات حاصله اکثرا به صورت غیرمستقیم به دست می آیند. این شرایط ریسک های قابل توجهی را بر تمام اجزای پروژه حتی قسمت هایی که به صورت غیرمستقیم با پروژه در ارتباط می باشند، وارد آورده و منجر به صرف هزینه های زیاد و تاخیرات زمانی در انجام پروژه می گردد. مدیریت درست و به موقع این ریسک ها موجب حداقل کردن احتمال وقوع یا اثر پیامدهای منفی بر اهداف پروژه می شود.‎ ‎رتبه بندی‎ ‎با فراهم‎ ‎آوردن‎ ‎امکان‎ ‎پاسخ دهی‎ ‎به موقع‎ ‎به همه ی ریسک ها، کمک‎ ‎شایانی به‎ ‎انجام‎ ‎هرچه‎ ‎موفق تر‎ ‎فرآیند‎ ‎مدیریت‎ ‎ریسک‎ ‎می نماید. در این مقاله به اولویت بندی ریسک در تونل سازی مکانیزه با استفاده از روش شباهت به گزینه ایده آل فازی در محیط های سنگی پرداخته شده است. به منظور این اولویت بندی ابتدا ریسک های زمین شناسی شناسایی و عوامل موثر بر آن تعیین شده است. این محاسبات در ۱۹ پهنه به صورت مجزا انجام و در نهایت ۳ ریسک به عنوان ریسک بالا (اصلی) در هر پهنه مشخص شده است. نتایج تحلیل ها نشان می دهد نشت گازهای سمی موجود در سنگ ها و نشت و هجوم آب به داخل تونل به ترتیب مهمترین مخاطره های موجود در این تحقیق می باشند.

کلیدواژه ها:

ریسک های زمین شناسی ، مدیریت ریسک ، تونل سازی مکانیزه ، شباهت به گزینه ایده آل فازی