مدل سازی همبستگی متقابل سه بعدی داده های مغناطیس سنجی معدن شواز، یزد، ایران

در این مقاله به معرفی روش همبستگی متقابل سه بعدی برای تفسیر داده های مغناطیس­سنجی و گرادیان قائم آن­ها پرداخته شده است که روشی بسیار سریع برای مدل سازی داده ها در فضای احتمال، تشخیص مناطق بی هنجاری و نحوه گسترش پیرامونی و عمقی توده های مدفون است. در این مقاله برای نخستین بار و باهدف مدل سازی توده کانساری، از این روش در محیط معدنی استفاده شده است. در این روش ابتدا زمین به یک شبکه منظم سه بعدی تقسیم­بندی شده، سپس مقدار همبستگی هر گره­ی شبکه نسبت به کل شبکه برداشت محاسبه شده و در انتها توموگرام این مقادیر رسم می شود. مناطق با بیشترین مقدار قدر مطلق، محتمل ترین محل برای وجود توده­های مدفون می باشند. باید توجه داشت که نتایج در محدوده [۱+ ۱-] قرار دارند که بیانگر فزونی یا کسری مغناطش یا خودپذیری مغناطیسی توده­ی بی هنجاری نسبت به مغناطش یا خودپذیری مغناطیسی توده میزبان است. این روش بر روی دو مدل مصنوعی اعمال شد. مدل اول ساده ترین مدل و شامل یک مکعب و دومین مدل به منظور سنجش قدرت تفکیک عرضی روش، از دو مکعب با مقادیر متفاوت خودپذیری مغناطیسی، تشکیل شده است. هر دو مدل در محیطی همگن قرار داشته و مقدار مغناطیس بازماند در توده­ها صفر در نظر گرفته شده است. نتایج نشان دهنده­ی دقت قابل قبول روش در تخمین عمق و گستره توده­های مدفون است. سپس این روش بر روی داده­های برداشت مغناطیس­سنجی معدن شواز و گرادیان قائم آن­ها اعمال شد. نتایج حاصل با مدل سازی پیشین صورت گرفته و اطلاعات حاصل از گمانه­های موجود در محدوده، مقایسه گردیده و درنهایت عمق و شکل تقریبی توده مشخص گردید.

کلیدواژه ها:

مغناطیس سنجی ، همبستگی متقابل ، خودپذیری مغناطیسی ، شواز ، مدل سازی