تولید پایدار علوفه با بهره برداری از منابع ژنتیکی بومی

وجود تنوع در منابع کشت و زرع ازجمله علوفه، یکی از راه های تحقق کشاورزی پایدار است. با توجه به محدویت منابع آب و خاک و رقابت زراعت های مختلف، بهترین روش افزایش تولید علوفه، افزایش عملکرد در واحد سطح، با استفاده از منابع ژنتیکی بومی می باشد. در این راستا، جمع آوری، ارزیابی و استفاده از منابع ژنتیکی گیاهان علوفه ای به منظور به­کارگیری مستقیم یا ایجاد ارقام جدید با پتانسیل ژنتیکی برتر، حایز اهمیت می باشد. تنوع ژنتیکی اولیه یا ثانویه در بسیاری از لگوم ها و گراس های علوفه ای کشور وجود دارد که جزء نمونه های ژنتیکی(Accessions) بومی هر منطقه می باشند و درگذشته، مورد کشت و بهره برداری بوده اند. استفاده از این منابع، در رسیدن به پایداری تولید علوفه در سیستم های کشاورزی، به ویژه در مقابله با تنش های محیطی روز افزون و احتراز از سیستم های تک کشتی، علاوه بر تولید مواد غذایی متنوع و با ارزش تغذیه ای بالا در فصول متفاوت، به دلیل بهبود حاصلخیزی خاک توسط برخی از این گیاهان، باعث افزایش عملکرد محصولات بعدی می شوند. در این پژوهش، قابلیت استفاده از این گیاهان در سیستم های زراعی، برای رسیدن به پایداری تولید علوفه، مورد بحث قرار گرفته ­است.

کلیدواژه ها:

گیاهان علوفه ای ، نمونه ژنتیکی ، تنوع ژنتیکی