استفاده از تفاله گوجه فرنگی در تغذیه نشخوارکنندگان با هدف بهبود عملکرد و کاهش هزینه های تغذیه

گوجه فرنگی یکی از محصولات عمده تولیدی کشور است که بیشترین میزان تولید آن در فصل تابستان می باشد. این محصول هم به صورت تازه خوری مورد مصرف قرار می گیرد و هم در صنایع تبدیلی به فرآورده های مختلفی چون رب، سس و غیره تبدیل می-شود. در فرآیند تولید رب ، گوجه فرنگی شستشو و عصاره گیری می شود و آنچه که از این مرحله باقی می ماند تفاله گوجه فرنگی نام دارد که شامل پوسته، دانه و تا حدی نیز گوشت میوه است و رطوبت بالایی دارد. نسبت این بخش ها در تفاله بسته به رقم گوجه-فرنگی متفاوت می باشد اما به طور کلی نسبت پوسته از ۵۰ تا ۶۰ درصد و نسبت دانه از ۳۰ تا ۴۰ درصد متغیر است. طبق آمار سال ۱۳۹۸ سازمان جهاد کشاورزی به ترتیب میزان ۹/۶ و ۴/۱ میلیون تن گوجه فرنگی و تفاله گوجه فرنگی در ایران تولید شده است. تفاله گوجه فرنگی با حدود ۲۲ درصد پروتئین و ۱۰ درصد چربی می تواند به عنوان خوراک دام استفاده شود که این امر علاوه بر کاهش نیاز به مواد خوراکی وارداتی و کاهش هزینه دامداران، می تواند به حفظ محیط زیست و کاهش مصرف آب نیز کمک کند. از تفاله خشک گوجه فرنگی در سطح ۱۰ درصد جیره گاوهای شیری و ۱۵ درصد جیره گاوهای پرواری و گوسفند می توان به عنوان جایگزین منابع پروتئین و کربوهیدرات استفاده کرد. همچنین از تفاله تر گوجه نیز می توان به صورت افزودنی به سیلوی ذرت و یا حتی از سیلوی تفاله گوجه فرنگی به عنوان جایگزین منابع علوفه ای جیره تا سطح ۱۵ درصد استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

تفاله گوجه فرنگی ، تغذیه نشخوارکنندگان ، عملکرد