روایت پژوهی:افزایش سطح علمی و ارتقای بهره وری هنرجویان با روش های نوین در رشته صنایع چوب

هنرجو» به کسی گفته می شود که در هنرستان یا آموزشگاه های فنی و حرفه ای مشغول به تحصیل است. این فرد در حال فراگیری مهارت های فنی و تخصصی در یک رشته خاص است و به طور معمول پس از اتمام دوره آموزشی، آماده ورود به بازار کار در آن رشته می شود. به عبارت دیگر، هنرجو دانش آموزی است که آموزش های عملی و مهارتی را در کنار دروس نظری فرا می گیرد.این کلمه به دانش آموزانی اشاره دارد که در هنرستان ها و آموزشگاه های فنی و حرفه ای تحصیل می کنند و بر آموزش عملی و مهارت محور تاکید دارد. آنها در کنار دروس نظری، مهارت های عملی و تخصصی مربوط به رشته خود را فرا می گیرند تا برای ورود به بازار کار آماده شوند. ارزشیابی هنرجویان در رشته صنایع چوب و مبلمان موضوعی است که در رابطه با آن پژوهش های زیادی نگارش می شود. همچنین در رابطه با موضوع بهره وری در سنجش مباحث رشته صنایع چوب و مبلمان و بررسی روابط و تاثیرات آنها بر روی هم نیز جای بسی تامل است. پژوهش گران در رشته صنایع چوب و مبلمان همواره بررسی های علمی و پژوهشی خود را در این رابطه در معرض مخاطبین این رشته قرار داده اند. ساز و کار ارزشیابی وسیله ای است که بدون استفاده از آن فعالیت های آموزشی صرفا رها کردن تیر در تاریکی خواهد بود. ارزشیابی یکی از عناصر مهم و اساسی برنامه های درسی و نظام های آموزش و پرورش جهان به شمار می رود. نتایج تحقیقات نشان می دهد که عوامل موثر برای ارزشیابی موفق نظام آموزشی شامل مواردی از قبیل، عوامل ضرورت ارزشیابی، کارکردهای ارزشیابی، کارکردهای عمده(حرفه ای، اطلاعاتی، سازمانی و...) و شاخص های ارزشیابی است.ارزشیابی یکی از ارکان مهم و اساسی " یاددهی - یادگیری " است . مقصود از ارزشیابی این است که دریابیم در ابتدا کجا بوده ایم ؟ مطلوب ما چیست ؟ برخی از راهکارهای سنتی ارزشیابی فاقد قابلیت به کارگیری در شرایط جدید آموزشی و تربیتی هستند .حال سوال این است که در شرایط جدید با توجه به سند تحول بنیادین در نظام آموزش و پرورش جایگاه روش های خلاق و ابتکاری در ارزشیابی چیست ؟ از چه ابداعات و خلاقیت هایی در زمینه ارزشیابی می توان استفاده نمود ؟ چگونه می توان محیط و بستر ارزشیابی را شاد و پرنشاط کرد؟ تجربه حاضر با عنوان افزایش سطح علمی و ارتقای بهره وری هنرجویان با روش های نوین در مباحث صنایع چوب و مبلمان صورت گرفته و هدف ازآن ایجاد یک "فرصت یادگیری " خوشایند در کلاس درس در کنار افزایش تعامل گروهی مبتنی بر نظریه یادگیری مشارکتی و شاد کردن محیط ارزشیابی بوده است . پس از جمع آوری اطلاعات و اعتباربخشی به راهکار ابداعی " سنجش معکوس " و اجرای راه حل در چهار گام { اول : طراحی گروهی ( Design group )،دوم : پاسخ فردی( Individual replies)، سوم : تصحیح گروهی( Correction group ) ، چهارم : بازخورد و ارزیابی ( Feedback and Evaluation)}، باعث شد که وضعیت مطلوبی از نظر ارزشیابی در کلاس بوجود بیاید و هنرجویان از هم بیاموزند واعتماد به نفس آنها تقویت شود.این خودباوری واتکا به نفس ،دست آورد بسیار با ارزشی بود که درشیوه های سنتی جایگاهی نداشت . پیشنهاد شده است : با توجه به دایره ی وسیع ارزشیابی مستمر و انعطاف پذیری آن به ویژه در مباحث صنایع چوب و مبلمان ، همکاران محترم می توانند با اجرای این طرح به راحتی از چارچوب ارزشیابی سنتی بیرون آمده و ارزشیابی را تبدیل به یک فرصت یادکیری نمایند. وعلاوه بر محتوای مباحث صنایع چوب و مبلمان ، بسیاری از مهارت ها را در هنرجویان نهادینه نمایند.

کلیدواژه ها:

هنرجویان ، سنجش و ارزشیابی ، صنایع چوب و مبلمان ، یادگیری ، هنرآمور