نقش سازمان در بازاجتماعی شدن کارمندان (با بررسی ادارات و سازمان های تابعه وزارت دفاع استان قم)

سازمانها همیشه با یک فرایند ورود افراد جدید و تازهوارد و خروج و بازنشستگی افراد قدیمی مواجه است. افراد جدیدی که وارد سازمانها میشوند با تمامی هنجارها، ارزشها و قواعد سازمان آشنا نیستند و همه سازمانها در تلاش هستند که افراد تازهوارد را با فرهنگ مراکز و موسساتی که بیشترین میزان جامعهپذیری را داشته باشند، زودتر به اهداف سازمان دست مییابند در این شرایط در سازمان جوی پدید میآید که فشارهایی بر تازهواردان وارد میشود تا ارزشهای سازمان را به اختیار خود دریافت و درونی نماید و مسیر جامعهپذیر شدن تازه واردان را هموار میکند. در نقطه مقابل عدم جامعهپذیری یا جامعه پذیری ناقص قرار دارد که میتواند به اختلال در سازمان منجر شود. افراد وظایف خود را به خوبی انجام نمیدهند در نتیجه تبعات زیادی برای سازمان دارد مثلا هزینههای زیادی را صرف آموزش، جلسات و نشستها و کارگاه های آموزشی مینمایند. روش پژوهش این مقاله، کیفی است و با مصاحبه از ۲۰ کارمند از رده های تابعه وزارت دفاع قم (مجتمع صنعتی بعثت، اتکا، خدمات درمانی و بیمه کوثر قم) به عوامل موثر در باز اجتماعی شدن سازمانی می پردازیم. در این پژوهش از تکنیک مصاحبه عمیق استفاده گردیده است. هدف از این پژوهش بررسی راهکارهای جامعه پذیری کارکنان و نقش محیط شغلی در تعهد سازمانی است که در نهایت مشخص گردید در ادارات خدمات درمانی و بیمه کوثر بدلیل نزدیکی کارمندان و ارتباطات و صمیمیت بیش تر کارمندان و همچنین حضور و ارتباط با ارباب رجوعان باعث می شود کارکنان زودتر با محیط و سازوکار اداری آشنا شوند و فرایند باز اجتماعی شدن به خوبی انجام می گردد و همچنین تعهد کاری و سازمانی بهتری دارند و در مقابل مجموعه های بعثت و اتکا به دلیل نوع محیط تولیدی افراد نحوه تعامل با مدیران و کارکنان را یاد نمی گیرند. در این پژوهش نقش محیط در جامعه پذیری و بازاجتماعی شدن کاملا مشخص می گردد.

کلیدواژه ها:

جامعه پذیری ، سازمان ، ارزش ها و هنجار ، تعهد سازمانی ، شهر قم.