مقایسه اثربخشی درمان مثبت نگر، درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و ترکیب آن دو با آموزه های عرفانی بر شکوفایی در معلمان

این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان مثبت نگر، درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT)، و ترکیب این دو با آموزه های عرفانی مولوی بر شکوفایی معلمان زن دبیرستان های شهر تهران انجام شد. این پژوهش به روش علی-مقایسه ای انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان زن دبیرستان های دولتی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای استفاده شد و ۶۸ معلم به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آن ها به صورت تصادفی به سه گروه آزمایشی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه های آزمایشی شامل درمان مثبت نگر، ACT، و ترکیب این دو درمان همراه با آموزه های عرفانی مولوی بودند. هر گروه به مدت ۸ جلسه مداخله دریافت کرد و گروه کنترل هیچ مداخله ای نداشت. داده ها از طریق پرسشنامه شکوفایی (FQ) جمع آوری شد و با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که هر سه مداخله تاثیر مثبتی بر افزایش شکوفایی معلمان داشتند، اما ترکیب درمان ACT و مثبت نگر با آموزه های عرفانی مولوی تاثیر بیشتری بر شاخص های شکوفایی نسبت به سایر گروه ها داشت. این رویکرد ترکیبی به ویژه در افزایش هیجان های مثبت، تعهد به ارزش ها و معنا در زندگی بسیار موثر بود. نتایج این پژوهش نشان داد که تلفیق آموزه های روان شناختی و معنوی می تواند به عنوان یک راهبرد موثر برای افزایش شکوفایی روانی معلمان و بهبود کیفیت زندگی آنان به کار رود. این رویکرد ترکیبی به عنوان یک مدل درمانی نوین پیشنهاد می شود که می تواند در محیط های آموزشی و درمانی به کار گرفته شود. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان مثبت نگر، درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT)، و ترکیب این دو با آموزه های عرفانی مولوی بر شکوفایی معلمان زن دبیرستان های شهر تهران انجام شد. این پژوهش به روش علی-مقایسه ای انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان زن دبیرستان های دولتی شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای استفاده شد و ۶۸ معلم به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آن ها به صورت تصادفی به سه گروه آزمایشی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه های آزمایشی شامل درمان مثبت نگر، ACT، و ترکیب این دو درمان همراه با آموزه های عرفانی مولوی بودند. هر گروه به مدت ۸ جلسه مداخله دریافت کرد و گروه کنترل هیچ مداخله ای نداشت. داده ها از طریق پرسشنامه شکوفایی (FQ) جمع آوری شد و با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که هر سه مداخله تاثیر مثبتی بر افزایش شکوفایی معلمان داشتند، اما ترکیب درمان ACT و مثبت نگر با آموزه های عرفانی مولوی تاثیر بیشتری بر شاخص های شکوفایی نسبت به سایر گروه ها داشت. این رویکرد ترکیبی به ویژه در افزایش هیجان های مثبت، تعهد به ارزش ها و معنا در زندگی بسیار موثر بود. نتایج این پژوهش نشان داد که تلفیق آموزه های روان شناختی و معنوی می تواند به عنوان یک راهبرد موثر برای افزایش شکوفایی روانی معلمان و بهبود کیفیت زندگی آنان به کار رود. این رویکرد ترکیبی به عنوان یک مدل درمانی نوین پیشنهاد می شود که می تواند در محیط های آموزشی و درمانی به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

شکوفایی ، درمان مثبت نگر ، درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT) ، آموزه های عرفانی مولوی ، معلمان