تحلیل کیفیت بازنمایی چندآوایی در رمان پسامدرنیستی «ملکان عذاب»

چکیدهیکی از گرایش­ها یا جریان­های رمان­­نویسی معاصر که به تقلید از داستان­نویسی غرب در ادبیات داستانی ایران به وجود آمده، رمان­نویسی پسامدرنیستی است. اگرچه این گرایش به سبب نبود بسترهای لازم و کافی آن چنان که در غرب ساری و جاری گشته، در داستان نویسی ایرانی توفیق نیافته است، در این میان، گاه نویسندگانی یافت می­شوند که تمایل دارند دیدگاه­های انتقادی خود به جامعه و انسان معاصر را از طریق رویکردهای پسامدرنیست­ها عرضه کنند. ابوتراب خسروی، یکی از این نویسندگان است. استفاده ی هنری او از ظرفیت­های داستان­پردازی غرب، رمان­های او را به عرصه­ای برای چندآوایی و ظرفی برای گفتگو و طرح دیدگاه­های مختلف و گاه معارض بدل کرده است. این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی تلاش کرده است با توجه به مولفه­های رمان­نویسی پسامدرن به برجسته­ترین عنصر آن؛ یعنی، چندآوایی در رمان «ملکان عذاب» بپردازد و از نتایج تحقیق برمی­آید که خصیصه ی اساسی این رمان، طرح چندآوایی به کمک عناصری چون تکنیک­های روایی، بینامتنیت، فراداستان و... است.

کلیدواژه ها:

واژگان ­کلیدی: رمان پسامدرن ، چندآوایی ، میخائیل باختین ، ابوتراب خسروی ، ملکان عذاب