ارزیابی میزان آمادگی پرستاران در مواجهه با حوادث و بلایا در یکی از بیمارستان های شهر مشهد در سال 1401

مقدمه: حوادث و بلایا همیشه نقش منفی بر سلامت عمومی و رفاه جمعیت آسیب دیده می گذارند و مراقبت های سلامت عامل اصلی بقا در این زمینه هستند.با توجه به نقش اساسی پرستاران در هنگام وقوع حوادث و بلایا ارتقا ء سطح آمادگی آنان در مواجهه با این رویدادها ضروری به نظر می رسد این مطالعه با هدف ارزیابی میزان آمادگی پرستاران در مواجهه با حوادث و بلایا در یکی از بیمارستان های شهر مشهد در سال 1401 انجام شده است. مواد و روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی و مقطعی در سال 1401 بر روی 150 پرستار به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای ساده انجام شد. اطلاعات به کمک پرسشنامه، جمع آوری شد، پرسشنامه شامل دو قسمت اطلاعات دموگرافیک و سنجش مهارت در بحران بود. داده ها با کمک نرم افزار SPSS 21 مورد تجزیه و تحلیل آماری توصیفی و استنباطی قرار گرفت. یافته ها: بر اساس نتایج، میانگین سنی نمونه ها 41.1 سال، 56% زن، 78% دارای مدرک لیسانس بودند. میزان آمادگی پرستاران بیمارستان مذکور جهت ارائه خدمات در زمان بحران در مجموع در سطح متوسطی بود. گروه سنی 50-41 سال در مقایسه با بقیه گروه های سنی بیشترین مهارت را داشتند. بیشترین مهارت مربوط به نحوه جمع آوری و ثبت اطلاعات بالینی (گزارش نویسی و ...) در هنگام وقوع بحران (6/31%) و کمترین میزان مهارت مربوط به ارائه مراقبت های پرستاری، به مصدومان NBC (1/63%) بود. نتیجه گیری: با توجه به یافته های حاصل از این مطالعه ضروری می نماید تصمیم گیرندگان برنامه های آموزشی در بیمارستان ها با تمرکز بر نقاط ضعف پرستاران در بحران، طی برگزاری دوره های آموزشی علمی و عملی و رزمایش ها، میزان آمادگی پرستاران در بحران را افزایش دهند.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، پرستاران ، بیمارستان ، آمادگی