بهینه سازی استراتژی های منابع انسانی: بررسی پویایی رویه های کارآمد، توانمندسازی روان شناختی و رهبری مسئولانه در یک چارچوب میانجی گر تعدیل شده

اگرچه ادبیات موجود غالبا تاثیر مثبت رویه های منابع انسانی کارآمد (HPHRPs) را بر عملکرد شغلی در محیط سازمانی تایید می کند، با این حال هنوز مطالعه روش های بنیادی ناشناخته ای که به وسیله آن رویه های منابع انسانی کارآمد (HPHRPs) بر عملکرد شغلی کارکنان تاثیر می گذارد، اندک است. این شکاف توسط تحقیقات ما پر می شود به طوری که توانمندسازی روانشناختی را به عنوان یک میانجی در رابطه فوق الذکر پیشنهاد می کند. مطالعه حاضر بر اساس نظریه سیگنالینگ، به بررسی نقش میانجی توانمندسازی روانشناختی (PE) در رابطه بین رویه های منابع انسانی کارآمد (HPHRPs) و عملکرد شغلی (JP) می پردازد. علاوه بر این، این مطالعه تاثیر اثر متقابل HPHRPs و رهبری مسئولانه را بر توانمندسازی روان شناختی بررسی می کند. داده ها در سه مرحله از نمونه کارکنان بخش آموزش و سرپرستان آنها (T1=557، T2=342، T3=210 پاسخ) در پاکستان جمع آوری شد. فرضیه ها با استفاده از PROCESS macro در SPSS برای اندازه گیری روابط تعدیل شده-میانجی ارزیابی شدند. یافته های این مطالعه نشان می دهد که HPHRP ها به طور مثبت از طریق توانمندسازی روانشناختی بر عملکرد کارکنان تاثیر می گذارند. رهبری مسئولانه به طور مثبت اثرات HPHRPs بر توانمندسازی روانشناختی را تعدیل می کند. علاوه بر این، رهبری مسئولانه این رابطه میانجی را تعدیل می کند به طوری که این اثر غیرمستقیم مثبت برای افرادی که دارای سطوح پایین رهبری مسئولانه هستند قوی تر است. مطالعه ما اولین مطالعه از نوع خود است که بررسی می کند که آیا یک رهبر مسئول ممکن است تاثیر غیرمستقیم HPHRPs بر JP را از طریق توانمندسازی روانشناختی تعدیل کند یا خیر. این یافته ها پیامدهای مهمی برای متخصصان و دانشگاهیان دارد تا مداخلاتی برای بخبود محیط های کاری طراحی کنند.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی روانشناختی ، رهبری مسئولانه ، عملکرد شغلی