بررسی تاثیر روش های آموزشی مبتنی بر بازی (GBL) بر رشد مهارت های اجتماعی و شناختی دانش آموزان ابتدایی

آموزش ابتدایی به عنوان مرحله ای بنیادین در توسعه مهارت های اجتماعی و شناختی کودکان، اهمیت ویژه ای دارد. پژوهش های اخیر نشان داده اند که روش های تدریس مبتنی بر بازی، به ویژه در این مرحله، می توانند تاثیرات مثبتی بر رشد این مهارت ها داشته باشند. این مقاله به بررسی تاثیر روش های آموزشی مبتنی بر بازی بر رشد مهارت های اجتماعی و شناختی دانش آموزان ابتدایی می پردازد. یادگیری مبتنی بر بازی، با ادغام اصول بازی و سرگرمی در فرآیند آموزشی، به طور قابل توجهی می تواند انگیزه و مشارکت دانش آموزان را افزایش دهد و به تقویت توانایی های شناختی و اجتماعی آن ها کمک کند. این مقاله به بررسی شواهد تجربی و نظری در مورد چگونگی بهبود مهات های اجتماعی مانند ارتباطات، همکاری و همدلی از طریق یادگیری مبتنی بر بازی، و همچنین تقیت مهارت های شناختی از جمله حل مسئله، تفکر انتقادی و حافظه می پردازد. نتایج نشان می دهند که یادگیری مبتنی بر بازی می تواند با ارائه محیط های تعاملی و جذاب، بهبود قابل توجهی در مهارت های اجتماعی و شناختی دانش آموزان ایجاد کند. بازی های آموزشی به دانش آموزان فرصت می دهند تا از طریق تعامل با همسالان و شرکت در فعالیت های گروهی، مهارت های اجتماعی خود را تقویت کنند و از طرفی، چالش های شناختی موجود در بازی ها به تقویت تفکر انتقادی و حل مسئله کمک می کند. همچنین، بازخورد فوری و فرصتی برای یادگیری مکرر که در بازی ها ارائه می شود، به تقویت یادگیری و بهبود مهارت های شناختی دانش آموزان می پردازد. این مقاله با مرور مبانی نظری و شواهد تجربی، نتایج کلیدی و پیامدهای آموزشی روش های یادگیری مبتنی بر بازی را تحلیل می کند و توصیه هایی برای ادغام این روش ها در برنامه های درسی ابتدایی به منظور بهبود نتایج آموزشی ارائه می دهد. یافته ها نشان می دهند که یادگیری مبتنی بر بازی می تواند به عنوان ابزاری موثر برای ارتقای مهارت های اجتماعی و شناختی دانش آموزان، به ویژه در سال های ابتدایی آموزش، عمل کند.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر بازی (GBL) ، مهارت های اجتماعی ، مهارت های شناختی ، آموزش ابتدایی ، تعامل اجتماعی