بررسی قواعد حقوقی پناهندگی در حقوق بین الملل

پناهندگی و مسائل مربوط به آن مسئله ی تازه ای نیست و از دیرباز بشر برای رهایی از ستم و جنگ و مشکلات و آشفتگی های داخلی به پناهندگی متوسل شده است. تعداد پناهندگان با شروع جنگ جهانی اول و سپس جنگ جهانی دوم شروع به افزایش نمود. به طوری که به یک معضل بین المللی تبدیل شده است. پناهندگی در عصر حاضر در تاریخ بی سابقه بوده است. بنابراین پناهندگی از جمله مسائل پراهمیتی است که در حقوق بین الملل به آن توجه شده است. در پی افزایش نگرانی دولت ها در خصوص پناهندگان و اینکه مسئله پناهندگان باعث عدم امنیت و صلح در بعضی از کشورها شده بود، پناهندگی نیز با تصویب کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان در سال ۱۹۵۱ به حوزه معاهدات حقوق بین الملل راه یافت. در سال ۱۹۶۷ پروتکل مربوط به وضعیت پناهندگان که مرتبط با کنوانسیون ۱۹۵۱ اما مستقل از آن است برای از بین بردن محدودیت های زمانی و جغرافیایی کنوانسیون پا به عرصه وجود نهاد. علیرغم وجود این تاکیدات و اتخاذ تدابیر گوناگون از طریق تشکیل کنوانسیون ها در عرصه حقوق و تکالیف پناهندگان، به واسطه فقدان ضمانت اجرایی قوی در این خصوص دولت های پذیرنده پناهنده، باز هم خود را ملزم به رعایت قواعد بین المللی و بشردوستانه و احترام به حقوق پناهندگان نمی دانند. به همین منظور این مقاله، با رویکرد نظری و اسنادی، ضمن بررسی مبنا و ماهیت پناهندگی در حقوق بین الملل به مسائل مربوط به حقوق پناهندگان می پردازد.

کلیدواژه ها:

پناهندگان ، حقوق بین المل ، بحران ، جنگ ، حقوق بشر