رمز و رموز گرایی در اشعار عطار

عطار نیشابوری، یکی از بزرگترین شاعران و عارفان ادبیات فارسی در قرن ششم هجری، با آثارش به ویژه "منطق الطیر" و "تذکره الاولیاء"، در تاریخ ادبیات فارسی نقشی برجسته ایفا کرده است. اشعار او به واسطه استفاده از رمز و رموز متمایز شده و نشان دهنده عمق تاملات عرفانی و فلسفی اش است. رمزگرایی در اشعار عطار به بیان مجموعه ای از معانی پنهان و مفاهیم عمیق مربوط می شود که به خواننده اجازه می دهد به جنبه های مختلف هستی و حقیقت دست یابد.عطار نیشابوری نه تنها به عنوان یک شاعر بلکه به عنوان یک عارف و فیلسوف نیز شناخته می شود. او تحت تاثیر مکتب های عرفانی، فلسفی و ادبی زمان خود قرار داشت و به ویژه از تفکرات ابن سینا و غزالی بهره برد. این تاثیرات در رمزهای عمیق و مفاهیم پیچیده ای که در اشعارش وجود دارد، نمایان می شود. در مقاله حاضر با استفاده از روش مروری و کتابخانه ای به برسی و مطالعه رمز و رموز گرایی در اشعار عطار پرداخته و نکات مرتبط با این مبحث هدبی را ارزیابی خواهیم کرد.

کلیدواژه ها:

اشعار ، عطار ، رمز ، نماد