چگونه توانستم مشکل خوانش محسن مرادی، دانش آموز پایه دهم انسانی، دبیرستان نمونه دولتی مولوی را کاهش دهم؟

پژوهش حاضر، با هدف بهبود بخشیدن خوانش دانش آموز پایه ی دهم علوم انسانی دبیرستان نمونه دولتی مولوی شهر سنندج ، که بنده در جلسات اول کارورزی ام با او آشنا شدم و او در هنگام خوانش بسیار ضعیف عمل می کرد ، صورت گرفته است. برای انجام این تحقیق از روش توصیفی اقدام پژوهی استفاده شده است. برای جمع آوری شواهد و داده ها از روش-های مشاهده ی مستقیم، اسناد و مدارک موجود در مدرسه و مصاحبه با دوستان، معلمان، خانواده و خود دانش آموز استفاده شده است. با بررسی پیشنیه ی موضوع مورد بررسی، راهکارهایی از جمله: خوانش کتاب داستان های مصور با فونت درشت، برنامه های قصه خوان، استفاده از روش های بازی درمانی و انجام تکالیفی مانند کنفرانس های درسی، روخوانی مستمر کتاب در کلاس برای رفع مشکل به کار گرفته شد. طی ۸ جلسه آموزش و نظارت مستقیم بر کار دانش آموز و مصاحبه های پی در پی به طور مستقیم و غیرمستقیم با ولی دانش -آموز و نیز ارزیابی های انجام شده توسط خودم و بایگانی نمرات سایر همکاران ، یافته های پژوهش حاکی از آن شد که دانش آموز در خوانش متون و بخصوص متون داستانی و نیز متون ساده نثر درسی که بیشتر در این زمینه با او کار شده بود، پیشرفت شایانی داشته است و مشکلات تلفظ او به کاملی بر طرف شده اند، اما در خوانش شعرهای سنتی، مشکل همچنان با درصدی کمتر مداوم بود ،که پیش بینی می شود با ادامه و کارکردن پیوسته در آن زمینه نیز، امکان پیشرفت دانش آموز بالا خواهد بود .

کلیدواژه ها:

خوانش ، مشاهده مستقیم ، مشکلات تلفظ ، پیشینه ، مصاحبه