مبانی فکری و نظری های عناصر دانستانی در دو اثر داستانی جلال آل احمد و هوشنگ مرادی کرمانی

جلال آل احمد از نویسندگان نام آشنایی است که در چند حوزه نویسندگی از جمله ژورنال نویسی و تک گویی فعالیت داشته است.او وقتی که متوجه شد مذهب سنتی اش نمیتواند پاسخ گوی نیاز های زمان باشد ،به نقد آن پرداخت.که بن مایه اکثر داستان هایش مخصوصا مدیر مدرسه که به بررسی آن میپردازیم نقد سیاست و مذهب است.ددهوشنگ مرادی کرمانی یکی از نویسندگان موفق معاصر است که در حوضه ادبیات کودک و نوجوان در عرصه بین المللی جوایز زیادی را کسب کرده است که رمان خمره یکی از آنهاست که در سال ۱۳۶۸برای اولین بار عرضه شد و معدود رمان های ایرانی است که به چند زبان دنیا ترجمه شده است. که ما در این مقاله به بررسی مبانی فکری در این دو اثر گران بها می پردازیم.

کلیدواژه ها:

جلال آل احمد ، مذهب ، هوشنگ مرادی ، ادبیات ، مبانی فکری