یادگیری ترکیبی: راهکاری نوین برای تقویت اثربخشی تدریس در نظام تعلیم و تربیت

با پیشرفت فناوری های دیجیتال و ظهور روش های نوین آموزشی، یادگیری ترکیبی (Blended Learning) به عنوان یکی از موثرترین رویکردهای آموزشی در نظام تعلیم و تربیت معرفی شده است. یادگیری ترکیبی تلفیقی از آموزش حضوری و مجازی است که به دانش آموزان و معلمان این امکان را می دهد تا از مزایای هر دو روش بهره مند شوند. این روش با فراهم سازی فرصت های یادگیری متنوع و متناسب با نیازهای فردی دانش آموزان، نقش موثری در تقویت اثربخشی تدریس دارد. تحولات سریع در زمینه فناوری اطلاعات و ارتباطات، نیاز به بازنگری در روش های سنتی آموزشی را افزایش داده است. از طرفی، عدم توجه به این تغییرات می تواند موجب کاهش کیفیت آموزشی و عدم انطباق با نیازهای روز جامعه شود. یادگیری ترکیبی به عنوان راهکاری نوین، فرصت مناسبی برای بهبود کیفیت آموزش و ارتقاء سطح یادگیری دانش آموزان فراهم می آورد. این روش نه تنها امکان دسترسی به منابع غنی آموزشی را گسترش می دهد، بلکه با ایجاد تعامل موثر بین معلم و دانش آموز، فرایند یادگیری را به تجربه ای شخصی تر و جذاب تر تبدیل می کند. یادگیری ترکیبی رویکردی نوین در نظام آموزشی است که با ادغام آموزش حضوری و مجازی، تلاش می کند اثربخشی تدریس و یادگیری را بهبود بخشد. این مقاله به بررسی اهمیت و ضرورت این رویکرد در نظام تعلیم و تربیت پرداخته و تاثیر آن بر کیفیت یادگیری و تدریس را مورد بحث قرار می دهد. همچنین، چالش ها و فرصت های مرتبط با اجرای یادگیری ترکیبی بررسی شده و راهکارهایی برای بهبود اثربخشی این روش ارائه می شود. نتایج تحقیق نشان می دهد که استفاده از یادگیری ترکیبی می تواند موجب ارتقاء کیفیت آموزشی، افزایش مشارکت دانش آموزان و بهبود نتایج تحصیلی شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، آموزش حضوری ، آموزش مجازی ، اثربخشی تدریس ، نظام تعلیم و تربیت