نقش آموزش و پرورش در کاهش تنش های اجتماعی – فرهنگی میان دانش آموزان و نوجوانان در نظام آموزشگاهی

فرآیندهای اجتماعی شدن (یا جامعه پذیری) در دو معنای عام و خاص به کار می روند؛ منظور از اجتماعی شدن، فرآیندی است که کودک از طریق آن، شیوه زندگی و رفتار مورد قبول و مطلوب جامعه خود را فرا می گیرد و شخصیت و هویت اجتماعی کسب می کند. افراد طی این فرآیند با فرهنگ جامعه هماهنگ و همنوا می شوند. به این ترتیب کودک آمادگی لازم را برای عضویت در یک جامعه و تفاهم با دیگران کسب می کند. نوع عام اجتماعی شدن منحصر به تاثیرپذیری از مدرسه نیست، بلکه آغاز زندگی در خانه و خانواده از بدو تولد (یا حتی پیش از تولد) شروع می شود. در مجموع محیط اولیه، خانواده و اطرافیان، همزبانی ها، وسایل ارتباط جمعی، همسالان و محیط طبیعی و فرهنگی در این نوع اجتماعی شدن موثر است.

کلیدواژه ها:

تنش ، آموزش ، مهارت ، دانش آموزان