استفاده مجدد از آب زهکش های آلوده به فاضلاب خانگی استان گیلان

یکی از مشکلات اساسی در استان گیلان آسیب های محیط زیستی توسعه بی ضابطه شهری در اراضی کشاورزی و رشد حاشیه نشینی است که یکی از مهمترین جنبه های آن، تخلیه فاضلاب های خانگی به آن دسته از کانال های شبکه آبیاری و زهکشی سفیدرود است که شهرنشینی در اراضی حاشیه آن ها گسترش یافته است. در این مقاله راهکارهای ساده و موثر کاهش مخاطرات بهداشتی و محیط زیستی ناشی از استفاده از آب های آلوده این کانال ها برای آبیاری مورد ارزیابی قرار گرفت. کانال مورد بررسی زهکش G۵-C-۱-W در واحد عمرانی G۵ است. در طراحی شبکه استفاده از آب های برگشتی این زهکش برای آبیاری اراضی شالیزاری بخش شمالی شهرستان رشت برنامه ریزی شده است. در حال حاضر نبود منبع آب جایگزین کشاورزان را وادار به ادامه آبیاری با آب آلوده این زهکش کرده است. یکی از راهبردهای اصلی مورد بررسی، هوادهی از طریق سرریزهای پلکانی بود، که ارزیابی عملکرد طرح پیشنهادی نشان داد می توان غلظت اکسیژن محلول را به بیش از ۵ میلی گرم در لیتر در جریان خروجی از سازه هواده رساند. این سطح از اکسیژن محلول می تواند به بهبود فرآیندهای تصفیه بیولوژیکی و کاهش آلاینده های مختلف کمک کند. همچنین استفاده از تجهیزات گندزدایی با اشعه فرابنفش برای حذف پاتوژن های میکروبی پیشنهاد شد و از جنبه نظری مورد ارزیابی قرار گرفت. با این دو راهکار به عنوان روش هایی که در مسیر زهکش ها و کانال ها و سازه های آبگیر آن ها قابل نصب و راه اندازی هستند، می توان به کاهش آلودگی آب، بهبود عملکرد محصولات کشاورزی و حفظ سلامت زیست بوم دست یافت.

کلیدواژه ها:

هوادهی ، سرریز پلکانی ، گندزدایی با UV ، اکسیژن محلول