بررسی کنوانسیون های بین المللی مرتبط با محیط زیست و راهکار های عملیاتی سازی آنها

این پژوهش با هدف بررسی وضعیت مشارکت ایران در کنوانسیون های بین المللی محیط زیست و تحلیل چالش ها و موانع موجود در اجرای این کنوانسیون ها انجام شده است. کنوانسیون هایی همچون کنوانسیون تنوع زیستی، کنوانسیون استکهلم و پروتکل های مرتبط، ابزارهای مهمی برای حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی به شمار می روند. ایران پس از انقلاب اسلامی به عضویت ۱۰ کنوانسیون بین المللی درآمده است که شامل کنوانسیون هایی برای حفاظت از تنوع زیستی، مدیریت آلودگی و حفاظت از تالاب ها می شود. با این حال، چالش هایی مانند کمبود منابع مالی، ضعف در نظارت و ارزیابی، و عدم آگاهی عمومی مانع از اجرای موثر این کنوانسیون ها شده است. این مقاله ضمن تعریف کنوانسیون و بررسی اهمیت آن، به نقش ایران در این کنوانسیون ها و چالش هایی که در اجرای آن ها وجود دارد، پرداخته است. همچنین، راهکارهایی برای عملیاتی سازی موثرتر این کنوانسیون ها در ایران ارائه شده است. این راهکارها شامل تقویت همکاری های بین المللی، افزایش آگاهی عمومی و تامین منابع مالی مناسب می باشد.به علاوه، ایجاد نهادهای مستقل برای نظارت بر اجرای کنوانسیون ها و تقویت زیرساخت های قانونی نیز از دیگر پیشنهادات این پژوهش است. با توجه به موقعیت جغرافیایی و تنوع اقلیمی ایران، این کشور دارای منابع طبیعی غنی ای است که نیازمند حفاظت جدی هستند. بنابراین، با اجرای موثر این کنوانسیون ها می توان به حفظ تنوع زیستی، کاهش آلودگی و بهبود کیفیت زندگی مردم کمک کرد. در نهایت، این پژوهش بر اهمیت مشارکت فعال جامعه مدنی و بخش خصوصی در فرآیندهای تصمیم گیری تاکید دارد تا بتوانیم گامی موثر در راستای حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی برداریم.

کلیدواژه ها:

کنوانسیون های بین المللی ، محیط زیست ، تنوع زیستی ، ایران