مرور سیستماتیک بر راهکارهای ایجاد حس مکان در فضاهای کودکانهبا استفاده از روش پریسما(PRISMA)

این مقاله به بررسی سیتماتیک پژوهش های مرتبط با ایجاد حس مکان در فضاهای کودکانه می پردازد و از روشPRISMA (Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses) به عنوان رویکردی برای مرور و تحلیل سیستماتیک مطالعات انجام شده در این حوزه استفاده می کند . هدف این پژوهش تحلیل تاثیر طراحی فضاهای آموزشی، فرهنگی و بازی برای کودکان بر ایجاد حس مکان و بررسی نحوه تاثیرگذاری این فضاها بر رشد شناختی، اجتماعی و عاطفی کودکان است. مطالعات مرتبط از منابع معتبر علمی در بازه زمانی ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۴ از طریق پایگاه های Science Direct ،Google Scholar و Web of Science انتخاب و بررسی شدند.این تحقیق با استفاده از مرور سیستماتیک، ۱۸۱۵ مقاله اولیه را بررسی کرد که در نهایت ۵۸ مقاله مرتبط با موضوع انتخاب شدند. مقالات با تمرکز بر فاکتورهایی نظیر طراحی محیطی ،نور ،رنگ، انعطاف پذیری فضاها و مشارکت کودکان در طراحی محیط، به عنوان عواملی تاثیرگذار بر حس مکان مورد تحلیل قرار گرفتند. تحلیل این پژوهش ها نشان داد که محیط های فیزیکی و معماری، با طراحی مناسب، می توانند به شکل قابل توجهی بر توسعه حس تعلق به مکان، تعاملات اجتماعی و خلاقیت کودکان تاثیرگذار باشند.دستاوردهای این پژوهش شامل شناسایی عوامل کلیدی در طراحی فضاهای کودکانه است که می توانند به ایجاد حس مکان و بهبود تجربه های عاطفی و روانی کودکان کمک کنند. از جمله این عوامل می توان به طراحی متناسب با ابعاد و مقیاس کودکان، استفاده از فضاهای باز و طبیعی، بهره گیری از نور طبیعی و رنگ های روشن، و همچنین ایجاد فضاهای انعطاف پذیر و تعاملی اشاره کرد. نتایج همچنین نشان می دهد که مشارکت کودکان در فرآیند طراحی فضاها می تواند حس تعلق و مسئولیت پذیری آنها را افزایش دهد و در تقویت هویت اجتماعی و عاطفی آنان نقش مهمی ایفا کند. این یافته ها به طراحان و معماران پیشنهاد می کند تا در فرآیند طراحی فضاهای کودکانه، به این اصول توجه کنند تا محیطهایی امن و خلاقانه برای کودکان فراهم شود.

کلیدواژه ها:

حس مکان ، فضاهای کودکانه ، روش پریسما ، طراحی محیط کودک ، مرور سیستماتیک