تبیین عوامل موثر بر ناکامی دولت در افغانستان پساطالبان در رهنمود نظریه مجموعه امنیتی منطقه ای

پژوهش حاضر، درصدد بررسی زمینه ها و عوامل تاثیرگذار در شکل گیری دولت ناکام و ورشکسته در افغانستان پساطالبان است. بخشی بزرگ از ناهنجاری ها و نابسامانی های سیاسی و اجتماعی در این کشور با ضعف و ناتوانی دولت نسبتی وثیق پیدامی کند. شواهد تاریخی نشان داده اند که دولت در افغانستان به صورت پیوسته از اعمال حاکمیت تجربی، عاجز بوده و از ارائه خدمات و کالای اساسی ازقبیل «امنیت، عدالت و رفاه»، ناتوان و ضعیف، ظاهر شده است؛ دولت های به وجودآمده پس از ۱۱سپتامبر نیز از این امر مستثنی نبوده و سیاست های حمایتی جامعه بین المللی نیز نتوانسته است، گسستی در شکنندگی و ضعف دولت در این کشور به وجودآورد؛ بدین سان، پرداختن به این مسئله، دارای اهمیت و ضرورتی اساسی است. پرسش اصلی اینکه «چه عواملی در ناکامی و ضعف دولت در افغانستان پساطالبان موثر بوده اند؟»؛  فرضیه مقاله، این است: سطح بالای خشونت سیاسی، سطح پایین انسجام اجتماعی سیاسی، کشمکش عمده سیاسی در ایدئولوژی سازمان دهنده دولت، فقدان مشروعیت و ضعف عقیده (ایده) دولت از مهم ترین عواملی است که دولت های پساطالبان را در انتهای طیف دولت های ناکام و پیشامدرن قرارداده است.روش تحقیق: مسئله یاد شده در چارچوب نظریه مجموعه امنیتی با روش توصیفی تحلیلی واکاوی شده است. یافته های مقاله از شکل گیری نوعی دولت ورشکسته نشان دارند که موجب رشد ناهنجاری ها و نابسامانی های سیاسی و اجتماعی در این کشور شده اند.

کلیدواژه ها:

افغانستان ، مجموعه امنیتی منطقه ای ، ایده دولت ، دولت ضعیف ، انسجام سیاسی