بررسی اثرات استفاده از راهگاه گرم بر خواص مکانیکی و تولرانسهای هندسی قطعات ترموپلاستیکی تولید شده به روش قالبگیری تزریقی

هدف از این تحقیق انجام یک مقایسه تجربی بین تولید قطعات پلاستیکی تزریقی بوسیله قالب مجهز به سیستم راهگاه گرم و قالب مجهز به سیستم راهگاه سرد می باشد. سیستم راهگاه گرم به منظور اینکه مذاب پلاستیک تزریق شده تا لحظه ورود به حفره قالب افت دما نداشته باشد، بوسیله هیترهایی راهگاه اصلی وراهگاه فرعی را گرم نگه می داردکه این عمل میتواند باعث کاهش فشار تزریق و بهتر جریان یافتن پلیمر مذاب شود. دراین تحقیق به منظور بررسی اثرات استفاده از راهگاه گرم، ابتدا یک قالب تزریق پلاستیک دارای سیستمهای راهگاه گرم و راهگاه سرد برای ماده ترموپلاستیک پلی کربنات طراحی و ساخته شد. در ادامه قطعاتی در شرایط مساوی با استفاده از هر دو سیستم راهگاهی به روش قلبگیری تزریقی تولید شدند. سپس با انجام آزمایشات مکانیکی (تست کشش و تست ضربه) از لحاظ خواص مکانیکی بین تولیدات دو نوع سیستم راهگاهی مقایسه انجام گرفت. ضمن اینکه با اندازه گیری مقدار تولرانسهای هندسی، قطعات تولید شده با دو سیستم از نظر هندسی نیز با هم مقایسه شدند. نتایج این آزمایشات و تجزیه تحلیل آنها نشان می دهد که قطعات تولید شده به کمک راهگاه گرم دارای خواص مکانیکی بهتری نسبت به قطعات تولید شده به کمک راهگاه سرد میباشد. کاهش مقدار تولرانسهای هندسی قطعه در قطعات تولید شده به کمک راهگاه گرم نیز از دیگر نتایج حاصل از این تحقیق میباشد.

کلیدواژه ها:

راهگاه گرم ، خواص مکانیکی ، تولرانسهای هندسی ، قالبگیری تزریقی