بررسی و تحلیل رابطه بین کمال گرایی در والدین و وضعیت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

تاثیر والدین به عنوان نخستین و مهم ترین الگوهای رفتاری و تربیتی در شکل گیری شخصیت، توانایی ها و موفقیت تحصیلی کودکان غیرقابل انکار است. یکی از عوامل کلیدی در این میان، کمال گرایی والدین است که می تواند بر جنبه های مختلف زندگی فرزندان، به ویژه وضعیت تحصیلی آنان، تاثیرات عمیق و متنوعی داشته باشد. کمال گرایی والدین که به طور معمول با انتظارات بالا، معیارهای سخت گیرانه و نیاز به عملکرد بی عیب ونقص مشخص می شود، می تواند هم نقش حمایتی و الهام بخش و هم نقشی مخرب و محدودکننده ایفا کند. کمال گرایی، به عنوان یکی از ویژگی های روان شناختی، می تواند تاثیرات عمیقی بر رفتارها، تصمیم گیری ها و انتظارات افراد داشته باشد. والدینی که دارای گرایش های کمال گرایانه هستند، معمولا استانداردهای بسیار بالایی برای خود و فرزندانشان تعیین می کنند و در بسیاری از موارد، انتظاراتی فراتر از توانایی های کودکان از آنان دارند. این رفتار می تواند به دو صورت سازنده و مخرب بر فرایند رشد و یادگیری کودکان تاثیر بگذارد. از یک سو، این انتظارات ممکن است باعث ایجاد انگیزه، تلاش بیشتر و دستیابی به موفقیت های تحصیلی شود. از سوی دیگر، فشار بیش ازحد والدین کمال گرا می تواند منجر به اضطراب، کاهش اعتمادبه نفس و حتی افت تحصیلی در دانش آموزان شود. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی و تحلیل رابطه بین کمال گرایی در والدین و وضعیت تحصیلی دانش آموزان پرداخته شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که در دوره ابتدایی، که دوران شکل گیری بسیاری از عادات، رفتارها و نگرش های یادگیری است، نقش والدین در ایجاد محیطی حمایتی و درعین حال متعادل، از اهمیت زیادی برخوردار است. دانش آموزان در این دوره، بیش از هر زمان دیگری تحت تاثیر رفتارها و انتظارات والدین قرار دارند. در این میان، والدین کمال گرا ممکن است ناخواسته زمینه های استرس و فشار روانی را در محیط خانواده فراهم کنند، که این امر می تواند بر پیشرفت تحصیلی و سلامت روانی دانش آموزان اثرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

خانواده ، والدین ، کمال گرایی ، تربیت ، دانش آموزان