نقش والدین در پرخاشگری دانش آموزان: مروری بر سبک های فرزندپروری

این مقاله به بررسی نقش والدین در پرخاشگری دانش آموزان و تاثیر سبک های فرزندپروری بر رفتارهای پرخاشگرانه می پردازد. پرخاشگری یکی از چالش های مهم در محیط های آموزشی است که می تواند تاثیرات منفی بر سلامت روانی و اجتماعی دانش آموزان داشته باشد. رفتارهای پرخاشگرانه نه تنها بر روی خود دانش آموزان تاثیر می گذارد، بلکه می تواند بر روابط اجتماعی، عملکرد تحصیلی و محیط کلاس نیز تاثیر منفی بگذارد. در این راستا، سبک های فرزندپروری به عنوان عوامل کلیدی در شکل گیری رفتارهای فرزندان مورد بررسی قرار می گیرند. این سبک ها شامل موثر، سخت گیر، سهل گیر و بی توجه هستند. والدینی که از سبک موثر استفاده می کنند، به فرزندان خود توجه و محبت کافی می دهند و در عین حال مرزها و قوانین مشخصی را نیز تعیین می کنند. این نوع تربیت می تواند به کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و افزایش عزت نفس و اعتماد به نفس در دانش آموزان منجر شود. از سوی دیگر، والدینی که از سبک سخت گیر استفاده می کنند، ممکن است با ایجاد فشارهای زیاد بر روی فرزندان، رفتارهای پرخاشگرانه را در آنها تشدید کنند. همچنین، سبک سهل گیر که در آن والدین به فرزندان خود آزادی بیش از حد می دهند، می تواند منجر به عدم کنترل و بروز رفتارهای پرخاشگرانه شود. والدینی که بی توجه هستند نیز ممکن است فرزندان خود را در معرض خطرات بیشتری قرار دهند، زیرا عدم توجه و نظارت می تواند به احساس تنهایی و ناامنی در فرزندان منجر شود. این مقاله با تحلیل مقالات و تحقیقات پیشین، به بررسی ارتباط بین سبک های فرزندپروری و رفتارهای پرخاشگرانه می پردازد و به اهمیت ارتباطات مثبت خانوادگی و الگوهای رفتاری والدین تاکید می کند. همچنین، پیشنهاداتی برای والدین و معلمان در مدیریت رفتارهای پرخاشگرانه ارائه می دهد و به اهمیت آموزش و پرورش در این زمینه اشاره می کند. در نهایت، این مقاله به ضرورت تحقیقات بیشتر در این حوزه و شناسایی راهکارهای موثر برای کاهش پرخاشگری در دانش آموزان تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، پرخاشگری ، فرزندپروری ، سبک های فرزندپروری