اثربخشی طرحواره درمانی بر دلزدگی زناشویی و الگوهای ارتباطی زوجین دارای تعارض های زناشویی

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی طرحواره درمانی بر دلزدگی زناشویی و الگوهای ارتباطی زوجین دارای تعارض های زناشویی شهر کرج بود. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین دارای تعارض های زناشویی شهر گوهردشت در سال ۱۴۰۲ بودند. نمونه آماری در این پژوهش شامل ۱۵ زوج از زوجین دارای تعارض های زناشویی (۱۵ زوج برای گروه کنترل و ۱۵ زوج برای گروه آزمایش) که به شیوه نمونه گیری در دسترس به صورت فراخوان انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادها، پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز و پرسشنامه ی الگوهای ارتباطی زوجین کریستنسن و سالاوی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۶ انجام شد. در این پژوهش برای تجزیه و تحلیل داده ها در بخش توصیفی از میانگین، انحراف استاندارد و در بخش استنباطی با توجه به فرض ها از تحلیل کوواریانس چند متغیره (Mancova) استفاده شد. نتایج به دست آمده از پژوهش بیانگر آن است که، طرحواره درمانی بر دلزدگی زناشویی و الگوهای ارتباطی زوجین دارای تعارض های زناشویی شهر کرج تاثیر داشت.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، دلزدگی زناشویی ، الگوهای ارتباطی ، تعارض های زناشویی ، زوجین.