بازآرایی ساختاری نظام بین الملل و بررسی ابعاد استقرار نظامی در جنوبگان

هدف: پژوهش پیشرو با طرح این سئوال که «آیا بازآرایی ساختاری نظام بین الملل، امکان نظامیسازی جنوبگان را افزایش داده است؟»، به بررسی این انگاره پرداخته است:«بازآرایی ساختاری نظام بینالملل به ویژه از نظر ساختار قدرت و ساختار فناوری با افزایش رقابتهای ژئواستراتژیکی قدرتهای بزرگ، احتمال نظامیسازی جنوبگان را افزایش داده است». روش: این پژوهش با استفاده از روش «روندپژوهی» انجام شده است. . از جمله ویژگی های این روش، پیش بینی آینده بر اساس تحلیل داده ها و شناسایی الگوهای پنهان است. دادههای مورد نیاز پژوهش نیز، از منابع اسنادی، کتابخانهای و الکترونیکی جمعآوری شده است. یافتهها: پژوهش نشان داد که برای آینده منطقه جنوبگان پنج روند و چهار سناریو قابل پیش بینی است. روندها عبارتند از: ۱. افزایش رقابت های ژئواستراتژیکی برای کنترل منابع؛ ۲. احتمال نقض معاهده جنوبگان؛ ۳. گسترش حضور علمی با کاربردهای دوگانه؛ ۴. فشارهای بین المللی برای بازنگری معاهده جنوبگان و ۵. آثار زیست محیطی و افزایش همکاری های بین المللی. سناریوهای احتمالی نیز به این ترتیب شناسایی شدند: ۱. سناریوی رقابت شدید ژئواستراتژیکی؛ ۲. سناریوی همکاری بین المللی؛ ۳. سناریوی حضور نظامی پنهان و ۴. سناریوی تداوم وضعیت موجود. پژوهش حاضر از میان این روندها و سناریوها، وقوع گونه های همآوردجویانه آنها را در آینده جنوبگان محتمل تر می داند. نتایج: برابر پژوهش، نظامیسازی جنوبگان غیرممکن یا غیرقابل قبول نیست، بلکه هم ممکن به نظر میرسد و هم قابل قبول. هرچند در حال حاضر نمیتوان معمای امنیت را در تعریف کامل خود، به منطقه جنوبگان تسری داد، با این حال در شرایط به سرعت متغیر بینالمللی، تضمینی برای تداوم گریز از نظامیسازی آن وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

نظام بین&rlm ، الملل ، نظامی&rlm ، سازی ، جنوبگان ، قدرت های بزرگ