طراحی و اجرای تکنیک تئاتر نمایشی و تاثیر آن بر خودکنترلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

زمینه و هدف: آموزش خلاقانه باعث درک عمیق تر مفاهیم، تفکر انتقادی و تقویت انگیزه یادگیری در دانش آموزان می شود. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف طراحی و اجرای تکنیک تئاتر نمایشی و تاثیر آن بر خودکنترلی و سازگاری تحصیلی، انجام شد. روش: این پژوهش با روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه های آزمایش و کنترل، بر روی ۴۰ دانش آموز پسر مشغول به تحصیل در پایه دوم ابتدایی شهرستان جویبار، در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ انجام شد؛ این دانش آموزان به­ صورت تصادفی خوشه­ای چندمرحله­ ای انتخاب شدند و در دو گروه ۲۰ نفره قرار گرفتند و با استفاده از پرسشنامه خودکنترلی تانگی و همکاران و پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک به عنوان ابزار اندازه گیری، میانگین و انحراف معیار به عنوان شاخص های آمار توصیفی و تحلیل کواریانس برای تعمیم نتایج، انجام شد. پایایی آن به روش همسانی درونی بر روی دو نمونه آماری با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، ۸۳/۰ و ۸۵/۰ به ­دست آمد. ضریب آلفای کرونباخ به دست آمده برای این پرسشنامه در پژوهش حاضر، ۸۸/۰، است که نمایانگر پایایی مطلوب آن است. یافته­ ها: استفاده از تکنیک تئاتر نمایشی در آموزش درس علوم پایه دوم، تاثیر مثبت معناداری بر خودکنترلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان دارد. این تاثیر در مورد سازگاری تحصیلی (۹۰%) بیشتر از خودکنترلی (۳۱%) بود. نتیجه­ گیری: تئاتر نمایشی، روشی موثر برای ارتقای مهارت های خودکنترلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان پایه دوم، در درس علوم است؛ بنابراین، توصیه می شود معلمان در صورت امکان از تکنیک تئاتر نمایشی در کلاس های درس علوم استفاده کنند تا یادگیری دانش آموزان را پایدارتر و لذت بخش تر سازند.

کلیدواژه ها:

. تکنیک تئاتر نمایشی ، . خودکنترلی ، . سازگاری تحصیلی ، .طراحی آموزشی