Investigating the Mediating role of Computer Anxiety in the Relationship between Self-Efficacy and Academic Performance of ۷-۱۲ Year Old Students

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی اضطراب رایانه در رابطه خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان ۷ تا ۱۲ ساله در دوره آموزش مجازی بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نظر روش توصیفی-همبستگی و از نظر جمع آوری داده ها به صورت کمی با ابزار استاندارد بود. جامعه آماری پژوهش والدین دارای دانش آموز ۷ تا ۱۲ سال (کلاس اول تا ششم) مدارس غیرانتفاعی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۰۲-۱۴۰۱ بودند که از میان آن ها تعداد ۲۵۰ نفر به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه عملکرد تحصیلی مجازی ایرائولا-رئال و همکاران (۲۰۲۳)، پرسشنامه خودکارآمدی رایانه مورفی و همکاران (۱۹۸۹) و پرسشنامه اضطراب رایانه هاینس (۱۹۸۷) استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون و تحلیل مسیر در نرم افزار SPSS نسخه ۲۷ و AMOS استفاده گردید. یافته ها: آنچه از یافته ها برآمد این بود که همبستگی مطلوبی بین متغیرهای مورد بررسی وجود داشته است  و قابلیت پیش بینی عملکرد تحصیلی برای هر دو گروه دانش آموز در خصوص خودکارآمدی رایانه نسبت به اضطراب رایانه، بیشتر بود (۶۶/۰ در مقابل ۳۰/۰- برای پسران و ۷۶/۰ در مقابل ۲۹/۰- برای دختران) و در صورتی که اضطراب رایانه را متغیر میانجی فرض کنیم، این متغیر به میزان ۳۱ درصد می تواند در رابطه بین خودکارآمدی رایانه و عملکرد تحصیلی نقش میانجی داشته باشد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه امروزه فناوری دیجیتال فراگیر شده است و بر روی بیشتر حوزه های زندگی از جمله آموزش تاثیر ویژه گذاشته است؛ استفاده از منابع فناورانه انکار ناپذیر است بنابراین توانایی استفاده از آن ها ضروری است. از این رو در مشاوره های تحصیلی که در مدارس ارائه می شود، پیشنهاد می شود با توجه به وضعیت آموزش الکترونیکی و حرکت به سمت آموزش مجازی به بحث آموزش فناوری های لازم پرداخته شود

کلیدواژه ها:

Virtual education ، lived experience ، psychological therapy ، design ، children with neurodevelopmental disorder ، school. ، آموزش مجازی ، اضطراب رایانه ، خودکارآمدی ، عملکرد تحصیلی.