مقایسه سطح و عملکرد لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) برای تشخیص بیماری عروق کرونر

سابقه و هدف: لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) به عنوان یک عامل محافظ در برابر بیماری عروق کرونر (CAD) شناخته شده است. در مطالعات اخیر، بررسی عملکرد HDL بیشتر از اندازه­گیری سطح آن مورد توجه محققان قرار گرفته است. بنابراین هدف از مطالعه حاضر، مقایسه سطح و عملکردHDL  برای تشخیصCAD  بود. مواد و روش­ ها: این مطالعه (مورد- شاهدی) بر روی ۸۵۳ نفر شامل ۵۷۲ بیمار مبتلا به CAD و ۲۸۱ فرد سالم انجام گرفت. پروفایل لیپیدی و hs-CRP به ترتیب با روش­های آنزیمی و ایمونوتوربیدومتری اندازه­گیری شدند. عملکرد HDL از طریق اندازه گیری فعالیت آنزیم پاراکسوناز ۱ (PON۱) و اثر آن بر سوبسترای پاراکسون با استفاده از روش اسپکتروفتومتری مورد بررسی قرار گرفت. از آنالیز منحنی راک برای مقایسه قدرت تشخیص فاکتورهای مورد مطالعه استفاده گردید. آنالیز رگرسیون لجستیک چندگانه برای شناسایی ریسک فاکتورهایی که ارتباط مستقل با CAD دارند به کار برده شد. یافته ­ها: در بیماران مبتلا به CAD نسبت به افراد سالم، کاهش معنی داری در سطح و عملکرد HDL مشاهده گردید (۰۰۱/۰p<). براساس آنالیز منحنی راک، سطح زیر منحنی (AUC) برای فعالیت آنزیم PON۱ در مقایسه با HDL-C بیشتر بود. نتایج آنالیز رگرسیون لجستیک چندگانه نشان داد که دیابت، فشارخون بالا، مصرف سیگار، hs-CRP و فعالیت آنزیم PON۱ به عنوان ریسک فاکتورهای مستقل در ابتلا به CAD می­باشند. نتیجه ­گیری: ارزیابی عملکرد HDL در مقایسه با اندازه­گیری سطح آن، معیار مناسب تری جهت تشخیص CAD می­باشد. فعالیت آنزیم PON۱ به عنوان یک بیومارکر تشخیصی برای CAD پیشنهاد می­شود.

کلیدواژه ها:

high density lipoprotein ، coronary artery disease ، paraoxonase ۱ enzyme ، Iau Science. ، لیپوپروتئین با چگالی بالا ، بیماری عروق کرونر ، آنزیم پاراکسوناز ۱ ، Iau Science.