بازسازی معادن (بخش سوم): روش ها و تکنیک های احیا و بازسازی معادن

با توجه به نقش مهم و تاثیرگذار معدن ­کاری و صنایع وابسته به آن در توسعه کشور و هم چنین اهمیت عرصه ­های منابع طبیعی و محیط­زیست و لزوم حفظ و نگهداری از آن، تنها راه بهره­ مندی از اثرات مثبت معدن­کاری توام با حفظ و پاسداری از منابع طبیعی و محیط­زیست، برقراری تعادل و ایجاد تعامل بین این دو مقوله می باشد. با توجه به اجماع جهانی کارشناسان و صاحب ­نظران هر دو حوضه، بازسازی و احیا معادن و بازگرداندن حداکثری عرصه ­های معدن­کاری باهدف پایداری عرصه ­های منابع طبیعی و محیط­زیست می­باشد. به گفته­ ی دیگر، در یک نگاه کلی نقطه­ ی اشتراک و درک متقابل این دو بخش نسبت به یکدیگر، تنها توجه و عمل به مفهوم واقعی «­توسعه پایدار» می­باشد. از نگاهی نو و با توجه به برداشت ­های نوین علمی و در چار­چوب مفهوم واقعی و علمی توسعه پایدار، یکی از مهم­ترین اقداماتی که می­تواند تقابل دو بخش منابع طبیعی و معدن­کاری را به حداقل برساند، انجام احیا و بازسازی معادن پس از بهره­ برداری می­باشد. در این مقاله روش ­ها و تکنیک ­های احیا و بازسازی معادن باهدف پایداری منابع طبیعی و محیط­زیست شامل روش ­های مدیریت مواد باطله، احیای پوشش­ گیاهی و استقرار دوباره گیاهان، روش گیاه­پالایی، روش ­های ساماندهی رودخانه یا آبراهه، روش­ های حفاظت از درختان باقی­مانده، ساخت مکان ­های ورزشی – تفریحی و روش ­های زیبا­سازی معرفی و تشریح شده است. انتخاب روش برای بازسازی معدن بستگی به شرایط معدن و نوع و میزان آسیب­ دیدگی آن دارد.

کلیدواژه ها:

آبخیزداری ، توسعه پایدار ، سلامت حوزه آبخیز ، مدیریت جامع ، معدن کاری