پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی براساس ویژگی های شخصیتی دانش آموزان متوسطه دوم شهر خرم آباد

هدف از انجام پژوهش حاضر، پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی براساس ویژگی های شخصیتی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر خرمآباد می باشد. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر خرمآباد در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود که طبق اعلام اداره آموزش و پرورش، تعداد ایشان ۵۶۱۰ نفر اعلام گردید. از این جامعه آماری، نمونه ای به حجم ۳۶۷ دانش آموز با روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه پنج عاملی نئو-فرم کوتاه (۱۹۹۱) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی (۲۰۰۰) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها، از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته های به دست آمده از همبستگی پیرسون نشان داد که بین پنج عامل شخصیتی با خودکارآمدی تحصیلی رابطه معنی داری وجود دارد. هم چنین ، نتایج رگرسیون نشان داد که پنج عامل شخصیتی توانایی پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی را دارند. بنابر یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که برای افزایش خودکارآمدی تحصیلی در نوجوانان توجه به ویژگی های شخصیتی دانش آموزان از اهمیت زیادی برخوردار است .

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی تحصیلی ، ویژگی های شخصیتی ، دانش آموزان متوسطه