اثربخشی تدریس ایفای نقش بر مهارت های ارتباطی دانش آموزان شهر بندرعباس

این پژوهش با هدف اثربخشی روش تدریس ایفای نقش بر مهارت های ارتباطی دانش آموزان شهر بندرعباس انجام گرفت . جامعه آماری این پژوهش ، کلیه ی دانش آموزان دختر پایه دوم را شامل شد که در سال تحصیلی ۴۰۳-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند. از این میان ۳۰ نفر(در قالب دو کلاس ) از دانش آموزان به شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. در این پژوهش جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه مهارت های ارتباطی استفاده شد.نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون گروه گواه و آزمایش در مهارت های گوش دادن ، دریافت پیام ، بینش ارتباطی و قاطعیت در ارتباط تفاوت معناداری وجود دارد. بدین معنا که اثر متغیر مستقل (روش تدریس ایفای نقش ) بر مهارت های ارتباطی ذکر شده دانش آموزان موثر بوده است (۰۰۱(p< . / و هم چنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون دوگروه گواه و آزمایش در متغیر تنظیم هیجان تفاوت معناداری وجود ندارد. بنابراین ، اثر متغیر مستقل گروه (روش تدریس ایفای نقش ) بر تنظیم هیجانات درتعاملات بین فردی موثر نبوده است (۰۰۱.(p<./ بنابراین با توجه به نتایج بدست آمده چنین می توان بیان نمود که روش تدریس ایفای نقش بر میزان مهارت های گوش دادن ، دریافت پیام ، بینش ارتباطی و قاطعیت در ارتباط تاثیر داشته و باعث افزایش میزان مهارت های گوش دادن ، دریافت پیام ، بینش ارتباطی و قاطعیت در ارتباط در دانش آموزان شده است .

کلیدواژه ها:

روش تدریس ایفای نقش ، مهارت های ارتباطی ، دانش آموزان دختر