بررسی محبت الهی در آیات قرآن کریم

محبت موضوعی عمیق و فراگیر است و از دیرباز پیرامون آن، بزرگان سخن ها گفته اند و شاعران، شعرهای فراوان سرودهاند. واژه محبت زمانی که به خدای تعالی اضافه می شود، عمیق تر و پیچیده تر خواهد شد. در آیات قرآن کریم موضوع محبت و حب الهی مورد توجه است و تعدادی از مفسران »حب الهی « را به شناخت عظمت خداوند و اطاعت الهی معنا نموده اند و برخی همچون علامه طباطبایی معنای حقیقی برای آن در نظر گرفته اند. حضرت حق در قرآن کریم محبوبان خود را با یحب «» مورد عنایت خویش قرار داده و از محسنین ، توابین ، مطهرین ، صابرین و مومنین با عنوان محبوبان خویش یاد میفرماید و با کلمه »لا یحب « از کافران،مسرفان،متکبران، منافقان و ...برائت می جوید و اینان را در زمره ی محرومان از محبت الهی قرار می دهد. محبت امری رساتر از ارادت است ، به گونه ای که راغب اصفهانی با اشاره به آیه ۵۴ سوره مائده می نویسد:محبت » خداوند به بنده، انعام حضرت حق به او است و محبت بنده به خداوند، طلب نزدیکی و تقرب به او است .« (راغب اصفهانی ، ۱۴۱۲: ۱۱۲). هم چنین برخی گفته اند که دوست داشتن خداوند به معنای دوست داشتن کمال او است و مراد از حب خدا، شناخت عظمت ، قدرت و حکمت او است .رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت (سعدی )

کلیدواژه ها:

محبت ، حب الهی ، آیات قرآن کریم ، محبوب.