تشویق و تنبیه برای برانگیختگی استعداد های دانش آموزان

تشویق می تواند به شکل های مختلفی اعمال شود، گاهی به شکل در اختیار گذاردن وسایل مورد علاقه ، گاهی خرید و تهیه جایزه مورد علاقه ، نظیر وسایل کار و آزمایش و اساب بازی ، لباس، انواع خوراکی ها، کتاب و گاهی بردن به یک مهمانی ، یا گردش و تفریح ، دیدن یک فیلم ، مسافرت، گاهی ابراز محبت و گفتن جملات مهرانگیز، یک لبخند، دلجویی کردن، آفرین گفتن ، در آغوش گرفتن و بوسیدن و حتی نگاهی حاکی از محبت و سپاس که در سنین مختلف و شرایط متفاوت، فرق می کند.. در حالی که چه بسیار از این افراد، قدرت و کارایی بسیار دارند و استعدادهای درخشانی در وجودشان است که باید شکوفا گردد ولی متاسفانه در مواردی هیچ گاه بروز پیدا نمی کند. شخص می داند که کار نیک او را دیگران درک کرده اند و این حداقل پاداشی است که او را به کارهای نیک دیگر وادار می کند و این خود تلقین قدرت به افراد است .تشویق و تنبیه به عنوان دو رکن مهم در آموزش و پرورش در کنترل و تعدیل رفتار دانش آموزان بسیار تاثیرگذار است .معلمان از تشویق و تنبیه برای برانگیختگی استعداد های دانش آموزان و سرکوب رفتارهای نادرست آن ها استفاده می کنند هدف از پژوهش حاضر بررسی تنبیه به عنوان یک مولفه تربیتی بسیار موثر در تعلیم و تربیت بر یادگیری دانش آموزان است ، مطالب گردآوری شده به صورت کتابخانه ای و با روش توصیفی -تحلیلی صورت گرفته است . نتایج نشان می دهد که فلاسفه و روانشناسان ضمن معرفی تنبیه به عنوان یک اهرم تربیتی ، با تنبیه بدنی جز در موارد خاص مخالف بوده و آن را عامل تضعیف روحیه و عزت نفس دانش آموزان می دانند و تعدادی از آن ها برای تنبیه جایگزی های دیگری معرفی کرده اند همچنین برای تنبیه شرایط وآدابی را ضروری دانسته اند.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، والدین ، تنبیه ، تشویق