بررسی نماد و سمبل های طبیعی در شعر سهراب سپهری

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 109

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

RTTCH03_0805

تاریخ نمایه سازی: 12 آذر 1403

چکیده مقاله:

سمبل را در فارسی رمز، مظهر و نماد میگویند آنچه ما نمادش می نامیم یک اصطلاح است . یک نام با نمایه ای که افزون بر معانی قراردادی و آشکار و روزمره خود دارای معانی متناقص نیز باشد. ازهدف های کاربردی نماد یا سنبل در شعر شاعران معاصر خلق شعری با بافت مبهم و عمیق و ایجاد تاثیر در مخاطب و شرکت دادن او در آفرینش معنای شعر از حالت تک معنایی به سوی چند معنایی و داشتن خواننده و مخاطب به درنگ و تامل در معنا و مفهوم شعر است . سمبولیم (نماد و نمادگرایی ) هنر کاربرد نماد برای هر چیزی است که بتوان تصورش را کرد. در واقع بیانگر موضوعی است که به رمز یا به واسطه مضمونی دیگر ابراز شود. سهراب سپهری از شاعران معاصری است که طبیعت و نمادهای طبیعی در شعرش نمود بارزی دارد. او با پشتوانه ادبی و معرفتی کشور خود آشناست و به مسائل طبیعی توجه ویژه ای دارد. وی در کنار سایر آرایه های ادبی ، از آرایه سمبل و نماد برای بیان اندیشه های خویش بهره می گیرد. در این مقاله که با روشی تحلیلی و توصیفی انجام گرفته است برآنیم تا به مهمترین نمادهای طبیعی در شعر سهراب همراه با شواهد شعری بپردازیم . نتیجه این جستار نشان میدهد که سپهری به نمادهای طبیعی توجه و افری داشته است .

نویسندگان

فاطمه رحیمی

کارشناسی ارشد ادبیات فارسی ، دانشگاه پیام نور تبریز ، دبیر ادبیات فارسی