بررسی نماد و سمبل های طبیعی در شعر سهراب سپهری

سمبل را در فارسی رمز، مظهر و نماد میگویند آنچه ما نمادش می نامیم یک اصطلاح است . یک نام با نمایه ای که افزون بر معانی قراردادی و آشکار و روزمره خود دارای معانی متناقص نیز باشد. ازهدف های کاربردی نماد یا سنبل در شعر شاعران معاصر خلق شعری با بافت مبهم و عمیق و ایجاد تاثیر در مخاطب و شرکت دادن او در آفرینش معنای شعر از حالت تک معنایی به سوی چند معنایی و داشتن خواننده و مخاطب به درنگ و تامل در معنا و مفهوم شعر است . سمبولیم (نماد و نمادگرایی ) هنر کاربرد نماد برای هر چیزی است که بتوان تصورش را کرد. در واقع بیانگر موضوعی است که به رمز یا به واسطه مضمونی دیگر ابراز شود. سهراب سپهری از شاعران معاصری است که طبیعت و نمادهای طبیعی در شعرش نمود بارزی دارد. او با پشتوانه ادبی و معرفتی کشور خود آشناست و به مسائل طبیعی توجه ویژه ای دارد. وی در کنار سایر آرایه های ادبی ، از آرایه سمبل و نماد برای بیان اندیشه های خویش بهره می گیرد. در این مقاله که با روشی تحلیلی و توصیفی انجام گرفته است برآنیم تا به مهمترین نمادهای طبیعی در شعر سهراب همراه با شواهد شعری بپردازیم . نتیجه این جستار نشان میدهد که سپهری به نمادهای طبیعی توجه و افری داشته است .

کلیدواژه ها:

نماد ، سمبل ، طبیعت ، سهراب سپهری ، هشت کتاب